Οφείλεται στην salmonella typhymurium. Μπορεί να εκδηλωθεί με προσβολή της ΣΣ ή των ιερολαγονίων προκαλώντας επίμονη χαμηλή οσφυαλγία ή πόνο το ισχίο. Στα παιδιά, οι αλλοιώσεις μπορεί να παρατηρηθούν στην μετάφυση ή την διάφυση (Hendrickse RG and Collard P, 1960).

Η οστεομυελίτιδα από σαλμονέλλα κλινικά και ακτινολογικά δεν μπορεί να διακριθεί από την οφειλόμενη σε άλλους οργανισμούς, γι’ αυτό και μπορεί να αποδοθεί και να θεραπευθεί σαν φυματίωση (Govender S and Chotai PR, 1990).

Ο κυριότερος προδιαθεσικός παράγοντας ανάπτυξης λοίμωξης από σαλμονέλλα είναι η δρεπανοκυτταρική αναιμία (Ebong WW, 1986). Τα γαστρεντερικά συμπτώματα δεν αναφέρονται συχνά ή είναι πολύ ήπια. Στις ενδημικές περιοχές συνήθως προηγούνται της λοίμωξης κατά 1-12 εβδομάδες (Warren CP, 1970). Μπορεί ακόμα να υπάρχει βακτηριαιμία με πυρετό και κακουχία, χωρίς γαστρεντερικά συμπτώματα (Black PH et al, 1960).