Ο τυφλός, ευχαρίστησε τον καλοκάγαθο διαβάτη για την προσφορά του, αλλά του εξομολογήθηκε με αμηχανία ότι δεν γνωρίζει τι είναι το γάλα.

• o    Το γάλα, του λέει ο περαστικός, είναι ένα άσπρο υγρό.
  o    Yγρό, ξέρω τι είναι, λέει ο τυφλός, αλλά άσπρο ;
  o    Ασπρο, του απαντά ο περαστικός, είναι το χρώμα των φτερών του κύκνου
  o    Φτερά, ναι, ξέρω τι είναι, του λέει πάλι ο τυφλός. Αλλά κύκνος ;
  o    Κύκνος, του λέει υπομονετικά (αν και στα πρόθυρα της συμφόρησης) ο περαστικός, είναι ένα μεγάλο πουλί που έχει τον λαιμό του λυγισμένο.
  o    Λαιμός, απαντά ανελέητα ο τυφλός, ξέρω τι είναι. Αλλά λυγισμένο;

Ο περαστικός πιάνει το χέρι του τυφλού και το κρατάει τεντωμένο : τώρα, του λέει, το χέρι είναι τεντωμένο. Υστερα, λυγίζει τον αγκώνα του τυφλού και του λέει πάλι  : τώρα είναι λυγισμένο.

• Α! τώρα κατάλαβα τι είναι το γάλα, αναφώνησε κατενθουσιασμένος ο τυφλός.

(Παρατήρηση : είμαι  σίγουρος όμως ότι δεν το απόλαυσε, γιατί εν τω μεταξύ ο περαστικός είχε καταλήξει από εγκεφαλικό ή είχε πυροβολήσει τον τυφλό εξ επαφής).