Ο υπερθυρεοειδισμός είναι σπάνιος στα παιδιά. Στους ενήλικες εκδηλώνεται με πυρετό, κοιλιακό πόνο, μυοσκελετικούς πόνους, οστεοπόρωση, διανοητικές διαταραχές και κεφαλαλγίες.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Συστηματικές εκδηλώσεις

• Αγχος
• Απώλεια βάρους (Motomura K and Brent GA, 1998)
• Δυσανεξία στη θερμότητα και εφιδρώσεις
• Κόπωση
• Νευρικότητα

Καρδιολογικές εκδηλώσεις :

• Αρρυθμίες
• Δύσπνοια με την κόπωση
• Μειωμένη αντοχή στις ασκήσεις (Klein I and Ojamaa K, 1998)
• Ορθόπνοια
• Παλμοί

Πνευμονικές εκδηλώσεις : Δύσπνοια στην ανάπαυση και την προσπάθεια. Ο συνδυασμός δύσπνοιας, ταχυκαρδίας και ταχύπνοιας μπορεί να οδηγήσει στη διάγνωση της πνευμονικής εμβολής.

Γαστρεντερικές εκδηλώσεις :

• Δυσκαταποσία, δευτεροπαθώς σε συμπίεση του οισοφάγου από τον διογκωμένο θυρεοειδή (Dabon-Almirante CL and Surks MI, 1998)
• Ναυτία και έμετοι (συχνά)
• Υπερκινητικότητα του εντέρου και βράχυνση του χρόνου εντερικής μεταφοράς (Dabon-Almirante CL and Surks MI, 1998)

Από το αναπαραγωγικό σύστημα :

• Διαταραχές έμμηνης ρύσης (ανωορρηξία, ολιγομηνόρροια, μηνομητρορραγία, αμηνόρροια) (συχνά)
• Στειρότητα. Είναι πολύ συχνή στην θυρεοτοξίκωση. 
• Επιταχυνόμενη οστεοπόρωση, ιδιαίτερα σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με υποκλινική θυρεοτοξίκωση (Mazzaferri EL, 1999).
• Γυναικομαστία (στο 83% των ανδρών με θυρεοτοξίκωση) (Carlson HE, 1980), αραχνοειδή αγγειώματα και ελάττωση της λίμπιντο.  

Ψυχιατρικές διαταραχές :

• Απώλεια μνήμης και ελάττωση του εύρους προσοχής (Dabon-Almirante CL and Surks MI, 1998)
• Νευρικότητα, ανησυχία και αδυναμία ακινησίας 
• Συναισθηματική αστάθεια
• Επεισοδιακό άγχος
• Αϋπνία, έντονα όνειρα, ακόμα και εφιάλτες (Braverman LE and Utiger RD, 1996)
• Μεταβολές διανοητικής κατάστασης, οι οποίες μπορεί να είναι το μοναδικό αρχικό σύμπτωμα, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους

Μυοσκελετικές εκδηλώσεις :

• Διάχυτη οστεοπόρωση και αυξημένος κίνδυνος καταγμάτων της ΣΣ, τα οποία οδηγούν σε κύφωση (Meunier PJ et al, 1972; Wietersen FK and Balow RM, 1967).
• Θυρεοειδική ακροπάθεια, με πληκτροδακτυλία και περιοστίτιδα στα μετακάρπια ή τις φάλαγγες
• Μυοπάθεια – εύκολη κόπωση και γενικευμένη μυϊκή αδυναμία (Zurcher RM et al, 1989). Παρατηρείται σε >50% των ασθενών με θυρεοτοξίκωση. Η μυϊκή ατροφία παρατηρείται σε ασθενείς με μακροχρόνια θυρεοτοξίκωση, ιδιαίτερα στους μυς του θέναρος και του οπισθέναρος (Dabon-Almirante CLM and Surks MI, 1998). Η μυϊκή αδυναμία παρατηρείται συχνότερα στις εγγύς μυϊκές ομάδες, ιδιαίτερα της πυελικής και ωμικής ζώνης. Εκδηλώνεται με δυσκολία στο χτένισμα, ανέβασμα σκάλας και έγερση από θέση οκλαδόν ή μετά από κάθισμα σε βαθειά πολυθρόνα. Εάν είναι έντονη μπορεί να προκαλέσει αναπνευστική ανεπάρκεια λόγω προσβολής του διαφράγματος (Cooper DS, 2003).
• Υποκαλιαιμική περιοδική παράλυση. Παρατηρείται σε ασθενείς με θυρεοτοξίκωση, ιδιαίτερα άνδρες Ασιατικής καταγωγής (Ober KP, 1966)
• Επιτάχυνση σκελετικής ωρίμανσης και προχωρημένη οστική ηλικία.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

• Αύξηση αλκαλικής φωσφατάσης και οστεοκαλσίνης ορού, ενδεικτική αυξημένης οστικής εναλλαγής
• Υπερασβεστιαιμία, οφειλόμενη στην αυξημένη οστική απορρόφηση. Η υπερασβεσ-τιαιμία αναστέλλει την έκκριση ΡΤΗ και την μετατροπή της καλσιδιόλης (25- υδροξυβιταμίνη D) σε καλσιτριόλη (1, 25-διϋδροξυβιταμίνη D).
• Αύξηση μεταβολικής κάθαρσης καλσιτριόλης
• Υπερασβεστιουρία
• Υπερφωσφοραιμία

ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Οι οστικές αλλοιώσεις του υπερθυρεοειδισμού μπορεί να παρατηρηθούν στη διάρκεια του 1^ου έτους της νόσου. Συνίστανται σε επιτάχυνση της σκελετικής ωρίμανσης (στα παιδιά), οστεοπόρωση και θυρεοειδική ακροπάθεια (Scanlon GT and Clemett AR, 1964; Wietersen FK and Balow RM, 1967; Meunier PJ et al, 1972). Δεν φαίνεται να σχετίζονται με την βαρύτητα της νόσου, αν και είναι συχνότερες σε ασθενείς με εξόφθαλμο (Meunier PJ et al, 1972).

Είναι συχνότερες στους άνδρες, ιδιαίτερα σε πάσχοντες από υπερθυρεοειδισμό πέραν της 5ετίας (Wietersen FK and Balow RM, 1967; Meunier PJ et al, 1972).

Οστεοπόρωση. Είναι το συχνότερο ακτινολογικό εύρημα του υπερθυρεοειδισμού. Παρατηρείται έως το 50% των ασθενών (Meema HE and Schatz DL, 1970), κυρίως στα σωληνώδη οστά των χεριών και των ποδιών, στη ΣΣ, την λεκάνη και το κρανίο. Ακτινολογικά έχει την εικόνα σηράγγων ή ραβδώσεων του φλοιού (Meunier PJ et al, 1972), λόγω αυξημένης ενδοφλοιώδους οστικής απορρόφησης.

Η οστική απορρόφηση είναι αποτέλεσμα αυξημένης οστεοκλαστικής δραστηριότη-τας κυρίως στο φλοιώδες, παρά το δοκιδώδες, οστούν (Ross DS, 1994). Στη ΣΣ παρα-τηρείται συχνότερα στη θωρακική και οσφυική μοίρα και οδηγεί σε παραμορφώσεις των σπονδυλικών σωμάτων (γωνιώδεις ή αμφίκοιλοι σπόνδυλοι) και κύφωση. Εάν είναι βαριά, μπορεί να οδηγήσει σε κατάγματα, ιδιαίτερα του αυχένα του μηριαίου.

Θυρεοειδική ακροπάθεια. Είναι σπάνια επιπλοκή του υπερθυρεοειδισμού. Παρατη-ρείται στο 0.5-1% των ασθενών που έχουν θεραπευθεί για υπερπαραθυρεοειδισμό (Scanlon GT and Clemett AR, 1964). Είναι άγνωστης αιτιολογίας και δεν έχει προτίμηση για την ηλικία ή το γένος (Scanlon GT and Clemett AR, 1964).

Χαρακτηρίζεται από εξόφθαλμο, διόγκωση των μαλακών μορίων των δακτύλων των χεριών και των ποδιών, προκνημιαίο μυξοίδημα ή πληκτροδακτυλία (Scanlon GT and Clemett AR, 1964). Οι ασθενείς συχνά είναι ευθυρεοειδικοί, μπορεί όμως να είναι και υποθυροειδικοί ή υπερθυρεοειδικοί (Scanlon GT and Clemett AR, 1964).

Ακτινολογικά απεικονίζεται ως πυκνή, συμπαγής περιοστική αντίδραση με θυσανωτό περίγραμμα, η οποία συνήθως έχει ασύμμετρη κατανομή και είναι εντονότερη κατά μήκος του κερκιδικού χείλους των μετακαρπίων και των φαλάγγων (Scanlon GT and Clemett AR, 1964). Περιστασιακά, προσβάλλονται και μακρά οστά. Ενίοτε παρατηρείται διόγκωση των μαλακών μορίων των χεριών, των ποδιών και της προκνημιαίας περιοχής (Scanlon GT and Clemett AR, 1964).

ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΚΗΣ ΑΚΡΟΠΑΘΕΙΑΣ :

• Λοίμωξη
• Λευχαιμία
• Παχυδερμοπεριόστωση
• Τραύμα και κάκωση
• Υπερβιταμίνωση Α
• Υπερτροφική οστεοαρθροπάθεια
• Φλεβική στάση

Στην υπερτροφική οστεοαρθροπάθεια, προσβάλλονται συχνότερα τα μακρά οστά, παρά τα οστά των χεριών και των ποδιών, και η περιοστίτιδα δεν έχει θυσανωτό περίγραμμα (Scanlon GT and Clemett AR, 1964). Παρόμοια, στη παχυδερμοπεριόστωση τα μακρά οστά προσβάλλονται συχνότερα από τα χέρια και οι περιοστικές αλλοιώσεις εκτείνονται στις μεταφύσεις και τις επιφύσεις (Scanlon GT and Clemett AR, 1964).

ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΘΥΡΕΟΤΟΞΙΚΩΣΗ

Αν και σπάνια, η θυρεοτοξίκωση στο νεογνό αποτελεί το 1% των περιπτώσεων θυρεοτοξίκωσης στην παιδική ηλικία (Braverman LE and Utiger RD, 1996). Κλινικά, το παιδί γεννιέται λιποβαρές και πρόωρα, αλλά έχει επιταχυνόμενη σκελετική ωρίμανση.

Κλινικές εκδηλώσεις :

• Μικροκεφαλία, διόγκωση των εγκεφαλικών κοιλιών, μετωπιαία ύβωση ή τριγωνικό προσωπείο
• Πτωχή πρόσληψη βάρους
• Εξόφθαλμος
• Ταχυκαρδία
• Μεγαλοκαρδία
• Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
• Ικτερος
• Ηπατοσπληνομεγαλία
• Θρομβοπενία (ενίοτε) (Braverman LE and Utiger RD, 1996)