Έρευνα

Γνωρίζετε αν διατρέχετε κίνδυνο οστεοπόρωσης;:

Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα:

 

ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ

Η ακριβής παθογένεση του CTS δεν είναι γνωστή. Εχουν προταθεί κατά καιρούς πολλές και διάφορες θεωρίες. Οι πιο δημοφιλείς είναι η μηχανική συμπίεση, η ανεπάρκεια της μικροκυκλοφορίας και η θεωρία των δονήσεων.

Η θεωρία της μηχανικής συμπίεσης

Σύμφωνα με την θεωρία της μηχανικής συμπίεσης, τα συμπτώματα του CTS οφείλονται σε συμπίεση του μέσου νεύρου στον καρπιαίο σωλήνα, μαζί με τους τένοντες του επιπολής και του εν τω βάθει κοινού καμπτήρα των δακτύλων και του μακρού καμπτήρα του αντίχειρα.

Ο Brain και συν. αποδίδουν τα συμπτώματα του CTS σε συμπίεση του μέσου νεύρου στον καρπιαίο σωλήνα οφειλόμενη σε διάφορους παράγοντες, όπως η υπέρχρηση, η υπερλειτουργία, η επανειλημμένη ή παρατεταμένη έκταση του καρπού, η παρατεταμένη χρήση εργαλειων και οι ασυνήθιστες χειρωνακτικές εργασίες (Brian WR and Wright AD, 1947).

Το μέσο νεύρο μπορεί ακόμα να υποστεί συμπίεση από ελάττωση των διαστάσεων του καρπιαίου σωλήνα ή/και αύξηση του μεγέθους των περιεχομένων ιστών (όπως η διόγκωση του λιπαντικού ιστού γύρω από τους καμπτήρες των τενόντων) (Gelberman RH et al, 1981).

Η κάμψη του καρπού κατά 90ο μειώνει τον όγκο του καρπιαίου σωλήνα. Το μέσο νεύρο μετακινείται κατά 9,6 mm περίπου με την κάμψη και ελάχιστα λιγότερο, με την έκταση του καρπού.

Ποιες είναι οι συνέπειες της συμπίεσης του μέσου νεύρου ;

Η χρόνια συμπίεση του μέσου νεύρου από ενδογενείς ή εξωγενείς παράγοντες φαίνεται ότι προκαλεί ίνωση, η οποία εμποδίζει την ολίσθηση του νεύρου. Οι κακώσεις ή/και η ουλοποίηση του μεσονεύριου οδηγούν σε συγκόλληση του μέσου νεύρου με τους περιβάλλοντες ιστούς, η οποία μπορεί να προκαλέσει έλξη του νεύρου κατά τις κινήσεις του καρπού.

Η συμπίεση του μέσου νεύρου στο σημείο που περνάει κάτω από τον εγκάρσιο σύνδεσμο του καρπού οδηγεί σε ατροφία του θέναρος, αδυναμία του βραχέος καμπτήρα, του αντιθετικού και του βραχέος απαγωγού του αντίχειρα, όπως και απώλεια της αισθητικότητας στις φάλαγγες που νευρώνονται από το μέσο νεύρο.

Η θεωρία της ανεπάρκειας της μικροκυκλοφορίας

Η αιματική άρδευση του μέσου νεύρου, που γίνεται μέσω της κερκιδικής και ωλένιας αρτηρίας κεντρικότερα του εγκάρσιου συνδέσμου, περιορίζεται με την συμπίεση σε μικροαγγειακό επίπεδο στα εσωτερικά κύτταρα του περινευρίου και στα ενδοθηλιακά κύτταρα των τριχοειδών του ενδονευρίου (MacDermid JC and Doherty T, 2004).  

Hανεπάρκεια της αιματικής τροφοδοσίας οδηγεί σε έλλειψη θρεπτικών συστατικών και οξυγόνου στο μέσο νεύρο, μειώνοντας προοδευτικά την ικανότητα μετάδοσης των νευρικών ώσεων και, στη συνέχεια, στην ανάπτυξη ουλώδους και ινώδους ιστού στο νεύρο. Ανάλογα με την βαρύτητα της κάκωσης, οι αλλοιώσεις του νεύρου και των μυών μπορεί να είναι μόνιμες και οριστικές.

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα του CTS, ιδιαίτερα το «γαργάλημα», η αιμωδία και ο οξύς πόνος, σε συνδυασμό με οξεία και αναστρέψιμη απώλεια της νευρικής αγωγιμότητας, πιστεύεται ότι είναι δευτεροπαθή σε ισχαιμία του προσβληθέντος τμήματος του νεύρου.

Ο Seilerκαι συν.έχουν δείξειμε ροομετρία laser Doppler ότι η φυσιολογικήπαλμική αιματική ροή στο μέσο νεύρο αποκαθίσταται μέσα σε 1 λεπτό μετά την απελευθέρωση του εγκάρσιου συνδέσμου του καρπού, ένδειξη ότι η ισχαιμία παίζει σημαντικό ρόλο στην αιτιολογία του CTS (Seiler JG 3rd et al, 1989).

Μερικές πειραματικές μελέτες υποστηρίζουν ότι η ισχαιμία του μέσου νεύρου οφείλεται σε εξωτερικά ασκούμενη πίεση και σε αυξημένη πίεση μέσα στον καρπιαίο σωλήνα (Viikari-Juntura E and Silverestein B, 1999). Η ανάπτυξη της ισχαιμίας και, επομένως, των συμπτωμάτων, ποικίλλει ανάλογα με την ακεραιότητα της αιματικής ροής στο μέσο νεύρο και την συστολική αρτηριακή πίεση.

Ο Kiernanetalυποστηρίζει ότι η επιβράδυνση της αγωγιμότητας στο μέσο νεύρο μπορεί να ερμηνευθεί από την ισχαιμική συμπίεση και δεν οφείλεται πάντοτε σε διαταραχή της μυελινοποίησης (Kiernan MC et al, 1999).

Ο Tucci και συν. παρατήρησε 5πλάσια επίπεδα IL-6, maloionaldehydebis- (diethylacetal) και προσταγλανδίνης E2 στο χρόνο της χειρουργικής επέμβασης σε ασθενείς με CTS, συγκριτικά με ασυμπτωματικούς εθελοντές (Tucci MA et al, 1997). Οι συγγραφείς συνεπέραναν ότι οι μεταβολές αυτές μπορεί να είναι το αποτέλεσμα οξειδωτικών αλλοιώσεων ακολουθούμενων από επαναλαμβανόμενη ισχαιμία και επαναιμάτωση.

Η θεωρία των δονήσεων

Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, τα συμπτώματα του CTS οφείλονται στις δράσεις της μακροχρόνιας χρήσης δονητικών εργαλείων στο μέσο νεύρο στην περιοχή του καρπιαίου σωλήνα (Viikari-Juntura E and Silverstein B, 1999).

Ο Lundborg και συν. παρατήρησαν επινεύριο οίδημα του μέσου νεύρου μετά από την χρήση δονητικών χειροκίνητων εργαλείων και  παρόμοιες αλλοιώσεις μετά από μηχανικές, ισχαιμικές και χημικές κακώσεις. Ακόμα, είδαν σε πειραματόζωα προσωρινή άθροιση λείων και απορρυθμισμένων αξονοπλασμικών σχηματισμών μετά από βραχυχρόνια έκθεση σε δονητικές δυνάμεις (Lundborg G et al, 1987).Οι αλλοιώσεις αυτές παρατηρήθηκαν αρχικά σε μη μυελινωμένες ίνες οι οποίες εξυπηρετούν την συμπαθητική δραστηριότητα και θα μπορούσαν να μειώσουν την μικροαγγειακή αιματική ροή στο μέσο νεύρο οδηγώντας σε διάσπαση του ελύτρου της μυελίνης και μείωση της ταχύτητας κινητικής αγωγιμότητας (Lundborg G et al, 1987).



Who is who

Θέματα

Συλλογή Φωτογραφιών

Τι είναι ο ρευματολόγος

Βότανα-Φυσικές ουσίες