ΣΟΥΛΦΑΣΑΛΑΖΙΝΗ

Η σουλφασαλαζίνη χρησιμοποιείται σε ασθενείς με ήπιες έως μέτριες φλεγμονώδεις εντεροπάθειες, αλλά θεωρείται αποτελεσματική και ασφαλής και στην θεραπεία διαφόρων ρευματικών νοσημάτων της παιδικής ηλικίας.

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ - ΤΡΟΠΟΣ ΔΡΑΣΗΣ

Ο ακριβής μηχανισμός δράσης της σουλφασαλαζίνης δεν έχει πλήρως διευκρινισθεί. Ο ρόλος της στη θεραπεία της ΝΙΑ οφείλεται πιθανώς στις ανοσοτροποποιητικές και αντιφλεγμονώδεις δράσεις της, όπως :

    Αναστολή της σύνθεσης προσταγλανδινών  
    Αναστολή ανάπτυξης βακτηριδίων  
    Αναστολή σχηματισμού λευκοτριενών  
    Τροποποίηση λειτουργίας λευκοκυττάρων
    Αναστολή σύνθεσης DNA
    Εξασθένηση τουμεταβολισμού του φολικού οξέος και των δράσεων του αριθμού και της λειτουργίας των λεμφοκυττάρων

ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑ

Η σουλφασαλαζίνη απορροφάται πτωχά από το λεπτό έντερο. Στο παχύ έντερο, μετατρέπεται σε 2 μείζονες ενεργούς μεταβολίτες (5- αμινοσαλικυλικό οξύ και σουλφαπυριδίνη) από την χλωρίδα του εντέρου.
Η σουλφαπυριδίνη απορροφάται ταχέως και μεταβολίζεται με ακετυλίωση στο ήπαρ. Ο ρυθμός της διαδικασίας αυτής ποικίλλει μεταξύ των ατόμων και είναι γενετικά καθορισμένος.
Τόσο το 5-αμινοσαλικυλικό οξύ, όσο και η σουλφαπυριδίνη έχουν συγγένεια προς ιστούς πλούσιους σε κολλαγόνο και συγκεντρώνονται στο αρθρικό υγρό, όσο και στα πλευρικά διαστήματα, το τοίχωμα του εντέρου και το περιτόναιο.

ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ

Η σουλφασαλαζίνη μπορεί να μειώσει την βιοδιαθεσιμότητα της κυκλοσπορίνης και να αυξήσει την ηπατοτοξικότητα της ΜΤΧ.

ΡΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΟΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΣΟΥΛΦΑΣΑΛΑΖΙΝΗ

    Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα
    Αντιδραστικές αρθρίτιδες
    Γενικευμένη μορφέα
    Εντεροπαθητική αρθρίτιδα
    Ηωσινοφιλική περιτονιίτιδα
    Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα
    Παλίνδρομος ρευματισμός
    Σύνδρομο Reiter συνδεόμενο με AIDS
    Συστηματική σκληροδερμία
    Ψωριασική αρθρίτιδα
    HLA-B27 (+) περιφερική αρθροπάθεια

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

    Αλλεργία στα συντηρητικά του φαρμάκου (μεθυλπαραμπένη, προπυλπαραμπένη, βενζοϊκό νάτριο)
    Ανεπάρκεια G6PD
    Αποφρακτική ουροπάθεια
    Εντερική απόφραξη
    Ηπατική/νεφρική ανεπάρκεια
    Πορφυρία
    Παιδιά ηλικίας <2 ετών
    Υπερευαισθησία στις σουλφοναμίδες ή τα σαλικυλικά

Σχετικές αντενδείξεις :

    Προϋπάρχουσα ηπατική ή νεφρική βλάβη ή αιματολογικές δυσκρασίες
    Σοβαρή αλλεργία ή βρογχικό άσθμα

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα

Η σουλφασαλαζίνη πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1986 στη θεραπεία της ΝΙΑ [Ozdogan et al, 1986], αν και είχε χρησιμοποιηθεί πολλά χρόνια πριν στη θεραπεία των ενηλίκων με ΡΑ.

Αποτελεσματικότητα σουλφασαλαζίνης

    Σε μια, μη ελεγχόμενη, μελέτη, από τους 18 ασθενείς με ΝΙΑ οι 11 είχαν εξαιρετική ανταπόκριση στη σουλφασαλαζίνη, ενώ 3 δεν απάντησαν στη θεραπεία (Ozdogan et al, 1986].
    Σε άλλη ανοιχτή μελέτη, 21 από τους 41 ασθενείς με ΝΙΑ είχαν ύφεση και 12, σημαντική βελτίωση της νόσου με την σουλφασαλαζίνη, ενώ ένας μόνον ασθενής δεν απάντησε στη θεραπεία και 3, είχαν επιδείνωση της νόσου (Joos et al, 1991].
    Στη μελέτη των Imundo και Jacobs καλύτερη ανταπόκριση στη σουλφασαλαζίνη είχαν τα κορίτσια με ολιγοαρθρική ΝΙΑ και θετικά ΑΝΑ και την χειρότερη, οι ασθενείς με συστηματική ΝΙΑ, ενώ μόνο 28% των ασθενών είχαν πλήρη ύφεση της νόσου [Imundo LF and Jacobs JC, 1996].
    Σύμφωνα με ανοιχτές μελέτες (Gedalia A et al, 1993; Huang JL and Chen LC, 1998; Varbanova BB and Dyankov ED, 1999) και διπλή- τυφλή, placebo-ελεγχόμενη, μελέτη (van Rossum MA et al, 1998; van Ros sum MA et al, 2007), η σουλφασαλαζίνη είναι αποτελεσματική στο 48 -90% των παιδιών με ολιγοαρθρική, πολυαρθρική και συστηματική ΝΙΑ.
    Άλλες σημασμένες, ανοιχτές, μελέτες έχουν δείξει ότι η σουλφασαλαζίνη είναι περισσότερο αποτελεσματική σε αγόρια ηλικίας >9 ετών και σε εφήβους με ολιγοαρθρική ΝΙΑ.

Σύμφωνα με άλλες μελέτες :

    Η σουλφασαλαζίνη δεν έχει αποτέλεσμα στην πολυαρθρική και την συστηματική ΝΙΑ (Dulgeroglu M, 1988; Ansell BM et al, 1991)
    Στη συστηματική ΝΙΑ συνοδεύεται συχνότερα από επιπλοκές, ενίοτε σοβαρές (γενικευμένο εξάνθημα, υψηλός πυρετός, τρανσαμινασαιμία) (Ozdogan H et al, 1986; Hertzberger-ten Cate R et al, 1991).
    Οι επιπλοκές αυτές μπορεί να εκπροσωπούν αλλεργικές αντιδράσεις οφειλόμενες στο θειούχο συστατικό της σουλφασαλαζίνης.

Αποτελεσματικότητα συγκριτικά με άλλα DMARDs

    Σε ασθενείς με ολιγοαρθρική και πολυαρθρική ΝΙΑ, δεν έχει παρατηρηθεί σημαντική διαφορά με την σουλφασαλαζίνη, συγκριτικά με την χλωροκίνη [Hoza J et al, 1991].

Αποτελεσματικότητα συνδυασμού με άλλους παράγοντες

    Σε συνδυασμό με την αζαθειοπρίνη, η σουλφασαλαζίνη είναι ασφαλής και αποτελεσματική σε ασθενείς με ολιγο- και πολυ-αρθρική ΝΙΑ (Chen CC et al, 2002). Η αποτελεσματικότητά της εμφανίζεται ενωρίτερα από τα άλατα του χρυσού και την πενικιλλαμίνη (μέσα σε 6 εβδομάδες)

Ραγοειδίτιδα συνδεόμενη με την ΝΙΑ

    Βελτιώνει σημαντικά την χρόνια πρόσθια ραγοειδίτιδα σε παιδιά με χρόνια αρθρίτιδα (Huang JL et al, 1997)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

    Η σουλφασαλαζίνη μπορεί να είναι χρήσιμο, πιθανώς λιγότερο τοξικό, εναλλακτικό στη μεθοτρεξάτη, DMARD σε παιδιά με ΝΙΑ.
    Mε βάση τις κλινικές μελέτες και την κλινική εμπειρία, φαίνεται ότι είναι περισσότερο αποτελεσματική σε παιδιά με ολιγο- και πολυ- αρθρίτιδα, χωρίς να διαφέρει σε ανταπόκριση μεταξύ των ομάδων αυτών.
    Ακόμα, όχι μόνο δεν είναι αποτελεσματική στη θεραπεία της συστηματικής ΝΙΑ, αλλά και συνοδεύεται από δυνητικά αυξημένο κίνδυνο τοξικότητας

Αρθροπάθεια συνδεόμενη με θετικό HLAB27

    Μερικές σημασμένες ανοιχτές μελέτες έχουν διαπιστώσει αυξημένη απάντηση στη σουλφασαλαζίνη σε παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης των 9 ετών με ολιγοαρθρίτιδα και θετικό HLAB27, αν και αυτό δεν αποδείχθηκε σε μίαν άλλη μικρή, τυφλή, ελεγχόμενη μελέτη [Burgos ‐ Vargas R et al, 2002]

Ενθεσοπάθεια συνδεόμενη με αρθρίτιδα (ERA; enthesitis related arthritis)

    Σε τυχαιοποιημένη, τυφλή, placebo-ελεγχόμενη μελέτη 33 ασθενών με ERA η σουλφασαλαζίνη δεν προκάλεσε σημαντική διαφορά στην ανταπόκριση, αν και παρατηρήθηκε κάποια βελτίωση στην σφαιρική εκτίμηση του γιατρού και των ασθενών [Burgos‐Vargas R et al, 2002]

Νεανικές σπονδυλαρθροπάθειες

    Η σουλφασαλαζίνη μπορεί να προκαλέσει σημαντική βελτίωση ή ύφεση σε παιδιά με αγκυλοποιητική σπονδυλαρθροπάθεια και αδιαφοροποίητες σπονδυλαρθροπάθειες (Huang JL and Chen LC, 1998).
    Η σουλφασαλαζίνη είναι ακόμα το φάρμακο πρώτης εκλογής σε ασθενείς με νεανικές σπονδυλαρθροπάθειες, αν και τείνει να αντικατασταθεί από τους βιολογικούς παράγοντες.

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Οι επιπλοκές της σουλφασαλαζίνης παρουσιάζονται συνήθως τους 2-3 πρώτους μήνες της θεραπείας . Είναι συχνές, αλλά συνήθως αναστρέψιμες και σπάνια σοβαρές ή απειλητικές για την ζωή ή θανατηφόρες. Όπως και στους ενήλικες, η σουλφασαλαζίνη είναι πιθανώς περισσότερο τοξική σε παιδιά με βραδύ ακετυλιωτικό φαινότυπο.

Συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών

Σε μία μελέτη, η συχνότητα διακοπής της σουλφασαλαζίνης λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών ήταν 30% [van Rossum MA et al, 1998]. Στην μελέτη αυτή, το 86% των ασθενών είχε 1 τουλάχιστον επιπλοκή, η οποία υποχρέωσε 10 από τους ασθενείς (28.5%) να αποσυρθούν από την μελέτη. Ενας ασθενής είχε σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες, αλλά όλες οι επιπλοκές υποχώρησαν με την διακοπή του φαρμάκου.
Οι πλέον συχνές επιπλοκές της σουλφασαλαζίνης είναι τα εξανθήματα, οι γαστρεντερικές διαταραχές και οι αιματολογικές διαταραχές.

Γαστρεντερικές διαταραχές

Οι γαστρεντερικές διαταραχές (ανορεξία, ναυτία, κοιλιακές ενοχλήσεις και διάρροια) είναι οι συχνότερες επιπλοκές της σουλφασαλαζίνης. Διαταραχές της ηπατικής λειτουργίας παρατηρούνται επίσης σε ποσοστό 4%.
Περισσότερο σοβαρή (και δυνητικά θανατηφόρα) ηπατοτοξικότητα έχει αναφερθεί σε συσχέτιση με το σύνδρομο DRESS (Drug Reaction with Eosinophilia and Systemic Symptoms), μία αντίδραση υπερευαισθησίας οφειλόμενη στη σουλφαπυριδίνη. Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από πυρετό, εξάνθημα, αύξηση των ηπατικών λειτουργικών δοκιμασιών, ηωσινοφιλία και λεμφαδενοπάθεια και συχνά χρειάζεται θεραπεία με κορτικοειδή.

Αιματολογικές επιπλοκές

Αιματολογικές επιπλοκές, όπως λευκοπενία, έχουν παρατηρηθεί στο 3% των ασθενών που θεραπεύονται με σουλφασαλαζίνη [Brooks CD, 2001].
Η λευκοπενία αναστρέφεται με την διακοπή του φαρμάκου, αν και έχουν αναφερθεί σοβαρότερες αιματολογικές επιπλοκές, όπως ακοκκιοκυτταραιμία. Η επιπλοκή αυτή παρατηρείται στο 1% των ασθενών που παίρνει σουλφασαλαζίνη, εμφανίζεται συνήθως 5-12 εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας και είναι δυνητικά θανατηφόρα [Marouf ES and Morris IM, 1990] .

Δερματικές αλλοιώσεις

Τα δερματικά εξανθήματα είναι επίσης συχνή επιπλοκή της θεραπείας με σουλφασαλαζίνη και παρατηρούνται στο 50% των ασθενών [van Rossum MA et al, 1998].

Φαρμακογενής ερυθηματώδης λύκος

Η σουλφασαλαζίνη συνδέεται με άλλες σπάνιες επιπλοκές, όπως ο φαρμακογενής ερυθηματώδης λύκος. Ο φαρμακογενής λύκος παρατηρείται μετά από αρκετά χρόνια θεραπείας με σουλφασαλαζίνη και υποχωρεί με την διακοπή του φαρμάκου.

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΣΟΥΛΦΑΣΑΛΑΖΙΝΗΣ (συνοπτικά)

Συστηματικές

    Έντονη εφίδρωση
    Κακουχία
    Κεφαλαλγίες
    Κόπωση
    Παλμοί και ταχυκαρδία
    Πυρετός

Από το γαστρεντερικό σύστημα

    Αιματηρή διάρροια (Werlin SL and Grand RJ, 1978)
    Ανορεξία
    Δυσγευσία
    Καύσος
    Κοιλιακά ενοχλήματα
    Μετεωρισμός κοιλιάς
    Ναυτία/έμετοι
    Παγκρεατίτιδα (Garau P et al, 1994)
    Ψευδομεμβρανώδης κολίτιδα

Από το αιμοποιητικό σύστημα

    Αιμολυτική αναιμία
    Ακοκκιοκυτταραιμία
    Απλασία ερυθρών αιμοσφαιρίων
    Απλαστική αναιμία
    Αύξηση MCV
    Θρομβοπενία
    Λευκοπενία
    Θειομεθαιμοσφαιριναιμία
    Μεγαλοβλαστική αναιμία
    Μεθαιμοσφαιριναιμία
    Ουδετεροπενία
    Σωμάτια Heinz

Από το ήπαρ

    Ηπατική νέκρωση
    Κεραυνοβόλος ηπατίτιδα (Besnard M et al, 1998)
    Παροδικές διαταραχές ηπατικών δοκιμασιών
    Χολόσταση

Από το δέρμα - βλεννογόνους

    Αποφολιδωτική δερματίτιδα
    Έλκη στόματος
    Κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα
    Κνησμός
    Κνίδωση
    «Κυάνωση»
    Τοξική επιδερμόλυση
    Σύνδρομο Stevens-Johnson
    Τριχόπτωση
    Πολύμορφο ερύθημα
    Φωτοευαισθησία

Από το αναπνευστικό σύστημα

    Αποφρακτική βρογχιολίτιδα
    Διάχυτη διάμεση ίνωση
    Δύσπνοια
    Πνευμονίτιδα από υπερευαισθησία
    Τραχειολαρυγγίτιδα με βρογχόσπασμο

Από το νευρικό σύστημα

    Αισθητικοκινητική νευροπάθεια
    Αϋπνία
    Δυσκαμψία αυχένα
    Ευερεθιστότητα
    Εφιάλτες και επιληπτικοί σπασμοί
    Ζάλη
    Ημιπάρεση
    Κατάθλιψη
    Παραισθησίες

Αυτοάνοσες εκδηλώσεις

    Ανεπάρκεια IgA/IgG2 (Savilahti E, 1983; Leickly FE and Buckley RH, 1986)
    Φαρμακογενής λύκος (Vanheule BA and Carswell F, 1983)
    Φαινόμενα Raynaud
    Υπογαμμασφαιριναιμία

Από το αναπαραγωγικό σύστημα

    Ανδρική στείρωση
    Εμβρυϊκή απώλεια

Αντιδράσεις υπερευαισθησίας

    Θρομβοπενία σε συνδυασμό με αναιμία (Gremse DA et al, 1989)
    Κεραυνοβόλος ηπατίτιδα με θρομβοπενία και ερυθροειδή υποπλασία (αντιδράσεις υπερευαισθησίας) (Huang JL et al, 1998)
    Σύνδρομο υπερευαισθησίας (υψηλός πυρετός, οίδημα προσώπου, διάχυτο κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα, πολυοργανική προσβολή)  (Balci DD et al, 2009)

Αλλες

    Αγγειοανοσοβλαστική λεμφαδενοπάθεια (Pay S et al, 2000)
    Ανοσμία
    Λιποθυμική τάση
    Νεφρικές επιπλοκές

ΔΟΣΕΙΣ

    Δοσολογικό εύρος : 30-50 mg/kg/24ωρο.
    Μέγιστη δόση : 2 gr/24ωρο.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Η θεραπεία με σουλφασαλαζίνη πρέπει να αρχίζει με μικρές δόσεις ακολουθούμενες από βαθμιαία αύξηση με εβδομαδιαία μεσοδιαστήματα.

1ο δοσολογικό σχήμα

    1η εβδομάδα : 12.5 mg/kg το βράδυ (μέγιστη ημερήσια δόση 500 mg)
    2η εβδομάδα : 12.5 mg/24ωρο 2 φορές την ημέρα (μέγιστη ημερήσια δόση 1 gr)
    3η εβδομάδα : 12.5 mg/24ωρο το πρωί και 25 mg/24ωρο το βράδυ (μέγιστη ημερήσια δόση 1.5 gr)
    4η εβδομάδα : 25 mg/24ωρο 2 φορές την ημέρα (μέγιστη ημερήσια δόση 2 gr).
    Συνέχιση της αγωγής στη δόση αυτή (2 gr ημερησίως).

2ο δοσολογικό σχήμα

    5 mg/kg 2 φορές ημερησίως  Χ 1 εβδομάδα  
    10 mg/kg 2 φορές ημερησίως  Χ 1 εβδομάδα
    20 mg/kg 2 φορές ημερησίως  Χ 1 εβδομάδα  
    Δόση συντήρησης 20‐25mg/kg 2 φορές ημερησίως

Οδηγίες για την χρήση της σουλφασαλαζίνης

    Στα παιδιά με ΝΙΑ η σουλφασαλαζίνη χορηγείται per os.
    Η σουλφασαλαζίνη πρέπει να χορηγείται μετά τα γεύματα και να μην συγχορηγείται με αντιόξινα
    Εάν είναι αποτελεσματική, μπορεί να συνεχισθεί επί πολλά χρόνια, εκτός εάν προκύψουν εκδηλώσεις τοξικότητας.

ΚΛΙΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ - ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ

    Γενική αίματος κάθε 2-3 εβδομάδες τους 3 πρώτους μήνες και μετά, κάθε 6-12 εβδομάδες για το υπόλοιπο της θεραπείας.
    Βιοχημικές εξετάσεις, λιγότερο συχνά από το αιμοδιάγραμμα, εκτός εάν υπάρχει κλινική ένδειξη τοξικότητας.
    Εξέταση ούρων κάθε 4-6 μήνες
    Πιο συχνές ή επιπρόσθετες εργαστηριακές εξετάσεις συνιστώνται εάν υπάρχουν επιπλοκές, ιδιαίτερα εξάνθημα ή πυρετός, συνδυαζόμενες με ηπατικές ή αιματολογικές διαταραχές.

Ενδείξεις οριστικής διακοπής της σουλφασαλαζίνης :

    Ακοκκιοκυτταραιμία
    Απλασία μυελού
    Ηπατίτιδα, πυρετός και δερματικό εξάνθημα, με υποσυμπληρωματιναιμία και ανοσοσυμπλέγματα
    Ινωδοποιός πνευμονική βρογχιολίτιδα/ηωσινοφιλική πνευμονίτιδα
    Κοκκιωματώδης ηπατίτιδα
    Μαζική αιμολυτική αναιμία
    Νευροτοξικότητα
    Παγκρεατίτιδα
    Τοξική επιδερμόλυση
    Φαρμακογενής λύκος
    Φαινόμενα Raynaud

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ - ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ

Παιδιά : Η ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της σουλφασαλαζίνης σε παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών δεν έχει προσδιορισθεί.

Κύηση : Η σουλφασαλαζίνη φαίνεται ότι είναι ασφαλής στη διάρκεια της κύησης. Πάντως, επειδή δεν υπάρχουν επαρκείς και καλά ελεγχόμενες μελέτες, πρέπει να χορηγείται μόνον εφόσον είναι απολύτως απαραίτητη.

Γαλουχία : Η σουλφασαλαζίνη επιτρέπεται στη διάρκεια της γαλουχίας.

Αντιδράσεις υπερευαισθησίας : Είναι απόλυτη αντένδειξη συνέχισης της θεραπείας με σουλφασαλαζίνη.

Ανεπάρκεια G6PD : Η σουλφασαλαζίνη πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε άτομα με ανεπάρκεια της G6PD, δεδομένου ότι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο αιμολυτικής αναιμίας από τα φυσιολογικά.

Διαταραχές γονιμότητας : Η σουλφασαλαζίνη μπορεί να προκαλέσει ολιγοσπερμία και στειρότητα στους άνδρες. Οι άρρενες που πρόκειται να θεραπευθούν με σουλφασαλαζίνη πρέπει να ενημερώνονται για την δυνητική αυτή επιπλοκή.

ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ

    Στη διάρκεια της θεραπείας με σουλφασαλαζίνη οι ασθενείς πρέπει να ενυδατώνονται επαρκώς για να προληφθεί η κρυσταλλουρία και ο σχηματισμός λίθων
    Πονόλαιμος, πυρετός, ωχρότητα, πορφύρα ή ίκτερος στη διάρκεια της θεραπείας με σουλφασαλαζίνη είναι ενδείξεις σοβαρών αιματολογικών επιπλοκών.
    Η σουλφασαλαζίνη μπορεί να προσδώσει κίτρινη-πορτοκαλόχρου χροιά στα ούρα και το δέρμα.
    Τα βραδείας αποδέσμευσης δισκία μπορεί να μην αποσαθρώνονται, πιθανώς λόγω έλλειψης των εντερικών εστερασών. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να διακόπτονται.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

    Σύμφωνα με την τρέχουσα βιβλιογραφία, η σουλφασαλαζίνη έχει κάποιο ρόλο στη θεραπεία της ΝΙΑ, ιδιαίτερα σε ασθενείς με ολιγο- και πολυ-αρθρική νόσο
    Δεν είναι το 1ο DMARD εκλογής και δεν μπορεί να αντικαταστήσει την μεθοτρεξάτη, μπορεί όμως να χορηγηθεί στη θέση της εάν η μεθοτρεξάτη αποδειχθεί αναποτελεσματική ή τοξική
    Η θεραπεία με σουλφασαλαζίνη, λαμβανομένης υπόψη της συχνότητας και βαρύτητας των επιπλοκών της, πρέπει να γίνεται και να παρακολουθείται από γιατρούς εξοικειωμένους με την χρήση της

Τελευταία ενημέρωση 14/3/12