ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ

Η ΡΑ, αυτή καθαυτή, δεν είναι θανατηφόρο νόσημα, αλλά οι επιπλοκές της μπορούν να συντομεύσουν την διάρκεια της επιβίωσης σε μερικούς ασθενείς κατά μερικά χρόνια.

Αναπηρία

Η ΡΑ γενικά είναι μία προοδευτικά εξελισσόμενη νόσος και δεν θεραπεύεται τελείως και οριστικώς, αν και σε μερικούς ασθενείς, βαθμιαία γίνεται λιγότερο επιθετική και βελτιώνεται αυτομάτως.

Πάντως, εάν έχει προκαλέσει καταστροφή οστών και συνδέσμων με παραμορφώσεις, οι επιπτώσεις είναι μόνιμες. Συχνά οι ασθενείς με ΡΑ έχουν αρθρική αναπηρία και πόνο και, λόγω των παραμορφώσεων, οι στοιχειώδεις δραστηριότητές τους γίνονται πολύ δύσκολες ή αδύνατες.

Σύμφωνα με μία μελέτη, το 70% των ασθενών με ΡΑ πιστεύει ότι η νόσος τους τους εμποδίζει να ζήσουν μια πλήρη παραγωγική ζωή.

Μία άλλη μελέτη το 2000 στην Αγγλία διεπίστωσε ότι περίπου το 1/3 των ασθενών με ΡΑ διακόπτει την εργασία του μέσα σε 5 χρόνια από της έναρξης της νόσου.

Αναιμία

Γαστρεντερικά προβλήματα.

Οι ασθενείς με ΡΑ μπορεί να παρουσιάσουν γαστρεντερικές διαταραχές, αν και εμφανίζουν καρκίνο του στομάχου και του εντέρου σε μικρότερη συχνότητα.

Καρδιοπάθειες

Η καρδιαγγειακή νοσηρότητα και θνητότητα είναι αυξημένη σε ασθενείς με ΡΑ. Η ΡΑ μπορεί να προσβάλει τα αιμοφόρα αγγεία και να αυξήσει τον κίνδυνο στεφανιαίας ισχαιμικής καρδιοπάθειας

Μυοκαρδιακό έμφρακτο, μυοκαρδιακή δυσλειτουργία και ασυμπτωματικές περικαρδιακές συλλογές είναι συχνές σε ασθενείς με ΡΑ, ενώ συμπτωματική και συμπιεστική περικαρδίτιδα είναι σπάνια.

Μερικοί ασθενείς με ΡΑ αναπτύσσουν μυοκαρδίτιδα, στεφανιαία αγγειίτιδα, βαλβιδοπάθειες και διαταραχές της αγωγιμότητας. Μία μεγάλη Δανική μελέτη έδειξε ότι οι ασθενείς με ΡΑ έχουν αυξημένο κίνδυνο μαρμαρυγής των κόλπων και εγκεφαλικών επεισοδίων (67).

Λεμφώματα και άλλα κακοήθη νεοπλάσματα

Στη γένεσή τους μπορεί να παίζουν ρόλο οι ανοσιακές μεταβολές οι συνδεόμενες με την ΡΑ. Η επιθετική θεραπεία της ΡΑ μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη των κακοήθων αυτών νεοπλασματων.

Λοιμώξεις

Οι ασθενείς με ΡΑ έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης λοιμώξεων λόγω της ανοσοκαταστολής που έχουν από την νόσο τους, αλλά και από την χρήση των αντιρευματικών φαρμάκων.

Οστεοπόρωση

Είναι συχνότερη, κατά μέσον όρο, σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ΡΑ. Προσβάλλεται ιδιαίτερα το ισχίο. Ο κίνδυνος οστεοπόρωσης φαίνεται ότι είναι μεγαλύτερος από τον μέσο όρο σε άνδρες ηλικίας >60 ετών.

Περιφερική νευροπάθεια

Παρατηρείται συχνότερα στα χέρια και τα πόδια, και προκαλεί «γαργάλημα», αιμωδία ή καυσαλγία.

Πνευμονοπάθεια

Οι ασθενείς με πρόσφατη ΡΑ μπορεί να έχουν μεγάλη επίπτωση πνευμονικής φλεγμονής και ίνωσης. 

Σκληρίτιδα

Μπορεί να προκαλέσει βλάβη του κερατοειδούς, σκληρομαλακία και, σε σοβαρές περιπτώσεις οζώδους σκληρίτιδας, διάτρηση  

Σύνδρομο ενεργοποίησης των μακροφάγων

Είναι σοβαρή, απειλητική για την ζωή, επιπλοκή της ΡΑ. Εκδηλώνεται με επίμονο πυρετό, αδυναμία, υπνηλία και λήθαργο και χρειάζεται άμεση θεραπεία με μεγάλες δόσεις κορτικοειδών και κυκλοσπορίνη.  

Σύνδρομο Felty

Χαρακτηρίζεται από σπληνομεγαλία, λευκοπενία και υποτροπιάζουσες βακτηριδιακές λοιμώξεις και μπορεί να ανταποκριθεί στα DMARDs

Σύνδρομο Sjogren

Η ξηρή κερατοεπιπεφυκίτιδα είναι συχνή επιπλοκή της ΡΑ. Ξηροστομία και διόγκωση των σιελογόνων αδένων είναι λιγότερο συχνή.