Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη είναι ένα αποτελεσματικό μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο με το πλεονέκτημα ότι μπορεί να χορηγηθεί, όπως και η απλή πιροξικάμη, σε μίαν εφάπαξ δόση. Συγκριτικά με την απλή πιροξικάμη, είναι λιγότερο γαστροτοξική και έχει ταχύτερη έναρξη δράσης. Αν και δεν έχει μελετηθεί σε μεγάλο αριθμό ασθενών, συγκριτικά με την απλή πιροξικάμη, μπορεί να χορηγηθεί σαν ΜΣΑΦ πρώτης εκλογής στη θέση της απλής πιροξικάμης, ιδιαίτερα σε ασθενείς με επιρρέπεια στις γαστροτοξικές δράσεις της απλής πιροξικάμης ή/και των άλλων ΜΣΑΦ.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη είναι σύμπλοκο της πιροξικάμης με β-κυκλοδεξτρίνη, ένα κυκλικό μακρομόριο. Οι κυκλοδεξτρίνες, συνδεόμενες με διάφορα φαρμακευτικά μόρια, αυξάνουν την υδατοδιαλυτότητα και τον βαθμό της αποσάθρωσης των πλημμελώς απορροφούμενων ουσιών. Σε πειραματόζωα και ρευματοπαθείς, η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη έχει παρόμοια αποτελεσματικότητα, αλλά ταχύτερη έναρξη δράσης, με την απλή πιροξικάμη.

16.5.6.1   ΧΗΜΕΙΑ

Πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη (Piroxicam-beta-cyclodextrin)

• Χημικό όνομα πιροξικάμης : 4-Hydroxy-2-methyl-N-2-pyridinyl-2H-1,2-benzothiazine-3-carboxamide-1,1-dioxide        
• Μοριακός τύπος πιροξικάμης  : C₁₅H₁₃N₃O₄S

ΕΙΚΟΝΑ 55 : Συντακτικός τύπος πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης

Περιγραφή πιροξικάμης : Η πιροξικάμη είναι υπόλευκη έως ελαφρώς καφεοειδής ή κίτρινη, άοσμη, κρυσταλλική σκόνη. Είναι πολυμορφική και σχηματίζει μονοϋδρικό άλας κίτρινου χρώματος. Έχει ασθενές όξινο 4-υδροξυ-πρωτόνιο (pKa 5.1) και βασικό πυριδυλ-άζωτο (pKa 1.8) και μοριακό βάρος 331.35. Είναι πολύ ελαφρά διαλυτή στο ύδωρ, σε αραιωμένα οξέα και στους περισσότερους οργανικούς διαλύτες και ελαφρά διαλυτή στο οινόπνευμα και τα υδατικά αλκαλικά διαλύματα.

16.5.6.2   ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑ

Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη έχει τις ίδιες φαρμακολογικές δράσεις με την απλή πιροξικάμη (ΒΛ. ΠΙΡΟΞΙΚΑΜΗ, σ. 541 – ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑ).

16.5.6.3   ΤΟΞΙΚΟΛΟΓΙΑ

Η LD₅₀ της πιροξικάμης σε τρωκτικά είναι 200-300 mg/kg, ενώ στους σκύλους, >700 mg/ kg.

Μεταλλαξιογόνος/καρκινογόνος/τερατογόνος δράση : Η πιροξικάμη είναι ατοξική, δεν βλάπτει την αναπαραγωγή και δεν συνδέεται με μετάλλαξη ή καρκινογένεση στα ζώα. Πάντως, σε αρουραίους μπορεί να παρατείνει την κύηση και τον τοκετό και να αυξήσει την εμβρυϊκή θνησιμότητα.

Δράση στο γαστρεντερικό (γαστροτοξικότητα) : Σε ποντικούς, αρουραίους, σκύλους και πιθήκους, η πιροξικάμη προκαλεί συνήθως γαστρεντερικές αλλοιώσεις και νεφρική θηλοειδή νέκρωση. Στα ζώα, η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη είναι λιγότερο γαστροτοξική από την απλή πιροξικάμη.

Σε υγιείς εθελοντές, είναι βραχυπρόθεσμα εξίσου (Warrington S et al, 1991, Warrington S, 1993) ή λιγότερο (Patoia L et al, 1989; Santucci L et al, 1992) γαστροτοξική από την απλή πιροξικάμη, ενώ η μακροπρόθεσμη δράση της στον γαστρεντερικό βλεννογόνο δεν είναι γνωστή (Lee CR and Balfour JA, 1994).

Φάρμακα περισσότερο γαστροτοξικά από την πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη :

• Πιροξικάμη
• Τενοξικάμη
• Ινδομεθακίνη

16.5.6.4   ΦΑΡΜΑΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗ

Οι κυκλοδεξτρίνες ανθίστανται στην υδρόλυση από την β-αμυλάση, αλλά υδρολύονται σε μικρό βαθμό από την α-αμυλάση. Μετά την per os χορήγησή τους αποδομούνται από την εντερική χλωρίδα.

Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη είναι ένα μόριο μεταφοράς διαλυόμενο πριν από την απορρόφηση, γι΄αυτό και έχει παρόμοια φαρμακοκινητικά χαρακτηριστικά με την απλή πιροξικάμη, αλλά απορροφάται ταχύτερα απ΄αυτήν, μειώνοντας την επαφή του φαρμάκου με τον γαστροδωδεκαδακτυλικό βλεννογόνο. Η σύνδεση της πιροξικάμης με β-κυκλοδεξτρίνη αυξάνει την υδατοδιαλυτότητά της κατά 5 περίπου φορές (150, συγκριτικά με 30 mg/L) (Woodcock BG et al, 1993). Σε αρουραίους, η ακέραιη κυκλοδεξτρίνη απορροφάται ελάχιστα. Μετά την per os χορήγηση ¹⁴C-β-κυκλοδεξτρίνης, μικρή μόνο ποσότητα του ραδιοφαρμάκου ανιχνεύεται στο αίμα. Αυτό αποδίδεται στον βραδύ μεταβολισμό της κυκλοδεξτρίνης σε γλυκόζη από την εντερική χλωρίδα και την συνεπακόλουθη απορρόφηση της γλυκόζης. Η ποσότητα της παραγόμενης γλυκόζης είναι αμελητέα, γι΄αυτό και οι παράγοντες αυτοί δεν χρειάζεται να αποφεύγονται σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή δυσανεξία στη γλυκόζη.

Σε φυσιολογικούς εθελοντές, η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη απορροφάται σε μεγαλύτερο βαθμό από τα βασικά σκευάσματα της πιροξικάμης. Π.χ. Σε ασθενείς που πήραν ένα δισκίο 20 mg πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης οι συγκεντρώσεις της πιροξικάμης στο πλάσμα μετά από 0.25 και 0.5 ώρες ήταν 10 και 3 φορές μεγαλύτερες, συγκριτικά με αυτούς που πήραν απλές κάψουλες 20 mg πιροξικάμης. Παρόμοια, οι συγκεντρώσεις της πιροξικάμης στο πλάσμα 0.25 και 0.5 ώρες μετά την δόση ήταν 3 και 1.3 φορές μεγαλύτερες μετά από την χορήγηση 20 mg κοκκίων πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης, συγκριτικά με εκείνες που επιτεύχθηκαν μετά την χορήγηση απλών καψουλών 20 mg πιροξικάμης.

Σε υγιείς εθελοντές, οι τροφές καθυστερούν την απορρόφηση της πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης, αν και οι συγκεντρώσεις της πιροξικάμης στο πλάσμα 0.25, 0.5 και 2 ώρες μετά την χορήγηση δισκίων 20 mg πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης είναι 4.2 και 1.4 φορές μεγαλύτερες από αυτές που επιτυγχάνονται με κάψουλες 20 mg πιροξικάμης (Woodcock BG et al, 1993). Μετά από την χορήγηση πολλαπλών δόσεων, ο Cmax και η AUC των δισκίων της πιροξικάμης- β-κυκλοδεξτρίνης είναι παρόμοιος με της απλής πιροξικάμης (Deroubaix X et al, 1995), ενώ ο Tmax είναι βραχύτερος από τις απλές κάψουλες της πιροξικάμης. Ο Tmax και των 2 αυτών φαρμάκων είναι παρόμοιος με τον παρατηρούμενο μετά από την χορήγηση απλών δόσεων.

16.5.6.5  ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΝ ΣΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ -ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ

Η αύξηση των επιπέδων της πιροξικάμης στο πλάσμα συνοδεύεται από αντίστοιχη βελτίωση του αναλγητικού αποτελέσματος. Σε ασθενείς θεραπευόμενους με 20 mg πιροξικάμης ημερησίως, αύξηση των επιπέδων της πιροξικάμης >6.7 μg/ml συνοδεύεται από ελάττωση του πόνου >50%. Πάντως, οι συγκεντρώσεις στο πλάσμα δεν σχετίζονται αναγκαστικά με την αποτελεσματικότητα ή την τοξικότητα της πιροξικάμης.

Σε ασθενείς με χρόνια πολυαρθρίτιδα, οι συγκεντρώσεις της πιροξικάμης στο πλάσμα μπορεί να σχετίζονται με τον πόνο και την διάρκεια της πρωινής δυσκαμψίας.

16.5.6.6   ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ

Είναι παρόμοιες με τις αλληλεπιδράσεις της απλής πιροξικάμης.

16.5.6.6.1   ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ

Αμινογλυκοσίδες

Αλληλεπιδράσεις : Στα πρόωρα νεογνά, η πιροξικάμη, όπως άλλα ΜΣΑΦ, μπορεί να αυξήσει τις συγκεντρώσεις των αμινογλυκοσιδών στο πλάσμα.

Μηχανισμός : Η πιροξικάμη μπορεί να προκαλέσει άθροιση των αμινογλυκοσιδών στο πλάσμα μειώνοντας την σπειραματική διήθηση.

Συστάσεις : Η δόση των αμινογλυκοσιδών πρέπει να μειώνεται πριν από την έναρξη της θεραπείας με πιροξικάμη και να τροποποιείται ανάλογα με τα επίπεδα των αμινογλυκοσιδών στον ορό και την νεφρική λειτουργία.

Αντιπηκτικά

Αλληλεπιδράσεις : Η πιροξικάμη μπορεί να επηρεάσει την λειτουργία των αιμοπεταλίων και να αυξήσει την υποπροθρομβιναιμική δράση των per os αντιπηκτικών.

Μηχανισμός : Είναι άγνωστος.

Συστάσεις :

• Οι ασθενείς που θεραπεύονται με αντιπηκτικά per os πρέπει να παρακολουθούνται με προσοχή όταν αρχίζουν θεραπεία με πιροξικάμη 
• Οι ασθενείς που παίρνουν κουμαρινικού τύπου αντιπηκτικά ή άλλα ισχυρά συνδεόμενα με τις πρωτείνες φάρμακα μπορεί να χρειασθούν τροποποίηση της δόσης όταν αρχίζουν ή διακόπτουν την θεραπεία με πιροξικάμη.

Ασπιρίνη

Αλληλεπιδράσεις : Η ασπιρίνη, σε δόση 3.9 gr/24ωρο, μπορεί να μειώσει τις συγκεντρώσεις της πιροξικάμης στο πλάσμα περίπου κατά 80%.

Μηχανισμός : Ο ακριβής μηχανισμός της αλληλεπίδρασης αυτής δεν έχει διευκρινισθεί. Και τα 2 αυτά φάρμακα μπορεί να ανταγωνίζονται στα σημεία σύνδεσής τους με τις πρωτείνες του πλάσματος.

Συστάσεις : Ο συνδυασμός των σαλικυλικών με ασπιρίνη δεν φαίνεται να πλεονεκτεί της θεραπείας με κάθε ένα φάρμακο ξεχωριστά, ενώ μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο των επιπλοκών.

Β-αναστολείς (μετοπρολόλη, ναδολόλη, πενβουτολόλη, πινδολόλη, σοταλόλη, τιμολόλη, εσμολόλη, καρτεολόλη, βισοπρολόλη, βεταξολόλη, ατενολόλη, ασεβουτολόλη, προπρανολόλη)

Αλληλεπιδράσεις : Η πιροξικάμη μπορεί να μειώσει την αντιϋπερτασική δράση των β-αναστολέων.

Μηχανισμός : Η αλληλεπίδραση αυτή οφείλεται πιθανώς σε αναστολή της σύνθεσης των ενδογενών προσταγλανδινών.

Συστάσεις :

• Οι ασθενείς που παίρνουν πιροξικάμη μπορεί να χρειασθούν μεγαλύτερες δόσεις β-αναστολέων
• Εάν ο συνδυασμός της πιροξικάμης με β-αναστολείς είναι απαραίτητος, πρέπει να παρακολουθείται με προσοχή η αρτηριακή πίεση και η αντιστηθαγχική ανταπόκριση του ασθενούς και η δόση του β-αναστολέα να τροποποιείται ανάλογα όταν ένα ΜΣΑΦ προστίθεται στη θεραπεία ή διακόπτεται.
• Οι ασθενείς που θεραπεύονται με β-αναστολείς είναι προτιμότερο να αποφεύγουν την πιροξικάμη. Η σουλινδάκη φαίνεται ότι παρεμβαίνει λιγότερο από τα άλλα ΜΣΑΦ στη δράση των β-αναστολέων.

Διουρητικά-αντιϋπερτασικοί παράγοντες

Αλληλεπιδράσεις : Τα ΜΣΑΦ μπορεί να προκαλέσουν κατακράτηση νατρίου, καλίου και ύδατος και επομένως να επηρεάσουν την αλατοδιουρητική δράση των διουρητικών και την δράση άλλων αντι-υπερτασικών παραγόντων και να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν προϋπάρχουσα καρδιακή ανεπάρκεια.

Ενεργός άνθρακας

Αυξάνει την αποβολή της πιροξικάμης.

Επτιφιμπατίδη

Αλληλεπιδράσεις : Η επτιφιμπατίδη αναστέλλει την συγκόλληση των αιμοπεταλίων, γι΄αυτό και πρέπει να συγχορηγείται με προσοχή με άλλα φάρμακα που επηρεάζουν την αιμόσταση (θρομβολυτικά, per os αντιπηκτικά, ΜΣΑΦ, διπυριδαμόλη, τικλοπιδίνη, κλοπιδογρέλη).

Συστάσεις : Η πιροξικάμη δεν πρέπει να χορηγείται ταυτόχρονα με επτιφιμπατίδη, για να αποφευχθούν δυνητικά αθροιστικές φαρμακολογικές δράσεις.

Κινολόνες

Η ταυτόχρονη χορήγηση της πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης με κινολόνες δεν συνιστάται.

Κορτικοειδή

Η ταυτόχρονη χορήγηση της πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης με γλυκοκορτικοειδή αυξάνει τον κίνδυνο γαστρεντερικής αιμορραγίας.

Κυκλοσπορίνη

Αλληλεπιδράσεις : Η ταυτόχρονη θεραπεία με κυκλοσπορίνη και πιροξικάμη μπορεί να αυξήσει την νεφροτοξικότητα και των 2 αυτών φαρμάκων.

Μηχανισμός : Αγνωστος.

Συστάσεις :

• Η ταυτόχρονη θεραπεία με κυκλοσπορίνη και πιροξικάμη επιβάλλει τακτική παρακολούθηση της νεφρικής λειτουργίας και, εάν χρειάζεται, να διακόπτεται
• Σε ασθενείς θεραπευόμενους με κυκλοσπορίνη, η χορήγηση πιροξικάμης δικαιολογείται μόνον όταν το αναμενόμενο όφελος υπερβαίνει τον κίνδυνο αύξησης της φαρμακολογικής δράσης και της νεφροτοξικότητας της κυκλοσπορίνης.

Λίθιο

Αλληλεπιδράσεις : Η πιροξικάμη μπορεί να μειώσει την νεφρική κάθαρση του λιθίου, αυξάνοντας τις αναμενόμενες φαρμακολογικές δράσεις και, επομένως, τις επιπλοκές (ναυτία, έμετοι, διάρροια, πολυουρία, μυϊκή αδυναμία, ανορεξία, τρόμος, συγκεχυμένη ομιλία, ίλιγγος, σύγχυση, λήθαργος, σπασμοί, καταπληξία, κώμα, καρδιαγγειακή ανεπάρκεια, του λιθίου.

Μηχανισμός : Η αλληλεπίδραση αυτή μπορεί να οφείλεται στην παρέμβαση της πιροξικάμης στην παραγωγή των προσταγλανδινών.

Συστάσεις :

• Εάν το λίθιο συγχορηγείται με πιροξικάμη μπορεί να χρειασθεί να μειωθεί η δόση του
• Τα επίπεδα του λιθίου στον ορό πρέπει να παρακολουθούνται και η δόση του να τροποποιείται ανάλογα όταν η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη προστίθεται στη θεραπεία ή διακόπτεται
• Εάν υπάρχει λόγος θεραπείας με ΜΣΑΦ, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούνται σκευάσματα που επηρεάζουν λιγότερο τις συγκεντρώσεις του λιθίου, όπως η ασπιρίνη και η σουλινδάκη.

Μεθοτρεξάτη

Αλληλεπιδράσεις : Η πιροξικάμη μπορεί να μειώσει την νεφρική κάθαρση ή/και την σωληναριακή απέκκριση, και επομένως να αυξήσει τις φαρμακολογικές δράσεις και τις επιπλοκές (καταστολή μυελού, ηπατοτοξικότητα, νεφροτοξικότητα, σοβαρή στοματίτιδα, κ.ά.), της μεθοτρεξάτης.

Μηχανισμός : Δεν είναι γνωστός.

Συστάσεις :

• Εάν υπάρχει κλινική υποψία αλληλεπίδρασης της μεθοτρεξάτης με ΜΣΑΦ, μπορεί να χρειασθεί ελάττωση της δόσης της μεθοτρεξάτης ή αύξηση της δόσης διαφυγής της λευκοβορίνης.
• Τα επίπεδα της μεθοτρεξάτης πρέπει να παρακολουθούνται σε ασθενείς θεραπευόμενους ταυτόχρονα με ΜΣΑΦ, ώστε να γίνονται οι κατάλληλες τροποποιήσεις της δόσης.

Προβενεσίδη

Αλληλεπιδράσεις : Η προβενεσίδη μπορεί να αναστείλει τον ηπατικό μεταβολισμό, και επομένως να αυξήσει τις φαρμακολογικές και τοξικές δράσεις, της πιροξικάμης.

Συστάσεις :

• Αν και δεν χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπσης, η δυνητική αυτή αλληλεπίδραση επιβάλλει προσοχή 
• Εάν προκύψουν επιπλοκές από την πιροξικάμη, η δόση της πρέπει να τροποποιείται ανάλογα.

Ριτοναβίρη

Αλληλεπιδράσεις : Η ριτοναβίρη μπορεί να αυξήσει σημαντικά τις συγκεντρώσεις στον ορό, και επομένως τις σοβαρές επιπλοκές, της πιροξικάμης.

Μηχανισμός : Η ριτοναβίρη μπορεί να αναστείλει τον ηπατικό μεταβολισμό της πιροξικάμης.

Συστάσεις  : Η ριτοναβίρη δεν πρέπει να χορηγείται ταυτόχρονα με πιροξικάμη.

Σιμετιδίνη

Αλληλεπιδράσεις : Η σιμετιδίνη προκαλεί μέτρια παράταση του t(1/2) της πιροξικάμης και επομένως μπορεί να δυνητικοποιήσει την δράση της.

Φουροσεμίδη

Αλληλεπιδράσεις : Η πιροξικάμη μπορεί να αναστείλει την διουρητική, νατριοδιουρητική και αντιϋπερτασική δράση των διουρητικών της αγκύλης.

Μηχανισμός : Η φουροσεμίδη ανταγωνίζεται πιθανώς την δράση της πιροξικάμης, δεδομένου ότι τα ΜΣΑΦ αναστέλλουν την σύνθεση των προσταγλανδινών, μειώνοντας επομένως την απέκκριση νατρίου και ύδατος.

Συστάσεις :

• Η ανταπόκριση του ασθενούς στη φουροσεμίδη πρέπει να παρακολουθείται και η δόση της να τριοποποιείται ανάλογα όταν η πιροξικάμη προστίθεται στη θεραπεία ή διακόπτεται
• Εάν η αλληλεπίδραση αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί, η πιροξικάμη μπορεί να αντικατασταθεί από ένα άλλο ΜΣΑΦ.

Χολεστυραμίνη

Αλληλεπιδράσεις : Η χολεστυραμίνη μπορεί να μειώσει τις αναμενόμενες φαρμακολογικές δράσεις και να αυξήσει την κάθαρση της πιροξικάμης στο πλάσμα.

Συστάσεις :

• Αν και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες προφυλάξεις, ο κλινικός γιατρός πρέπει να έχει υπόψη του την δυνητική αυτή αλληλεπίδραση.
• Εάν υπάρχουν ενδείξεις της αλληλεπίδρασης αυτής, μπορεί να χρειασθεί να αυξηθεί η δόση της πιροξικάμης εάν χορηγείται ταυτόχρονα με χολεστυραμίνη.
• Η πιροξικάμη πρέπει να χορηγείται σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση από την χολεστυραμίνη.

16.5.6.6.2   ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ

Στο αίμα :

• Ουρία      →   αύξηση
• Ht            →   ελάττωση
• Hb           →   ελάττωση      

16.5.6.6.3   ΑΛΛΕΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ

• Η ταυτόχρονη χορήγηση της πιροξικάμης με φάρμακα που περιέχουν κάλιο μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των επιπέδων του καλίου στο αίμα
• Η χρήση οινοπνευματωδών ποτών πρέπει να αποφεύγεται στη διάρκεια της θεραπείας με ΜΣΑΦ. Οι ασθενείς που καταναλώνουν οινοπνευματώδη ποτά στη διάρκεια της θεραπείας με πιροξικάμη έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης γαστρεντερικού έλκους ή αιμορραγίας.
• Η πιροξικάμη μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητα των ενδομήτριων ιατρικών βοηθημάτων.

16.5.6.7   ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

• Ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Οστεοαρθρίτιδα
• Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα
• Τενοντίτιδα
• Θυλακίτιδα
• Μετατραυματικός πόνος
• Μετεγχειρητικός πόνος
• Οξεία ουρική αρθρίτιδα
• Πρωτοπαθής δυσμηνόρροια (κορίτσια ηλικίας >12 ετών)

16.5.6.8   ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

• Ενεργό πεπτικό έλκος ή ιστορικό πεπτικού έλκους
• Άλλα οργανικά νοσήματα ή ιστορικό υποτροπιαζουσών αιμορραγιών από το ΓΕΣ
• Γνωστή υπερευαισθησία στο φάρμακο ή σε ένα ή περισσότερα συστατικά του
• Ιστορικό άσθματος, ρινίτιδας, κνίδωσης ή αγγειονευρωτικού οιδήματος μετά από την χορήγηση ασπιρίνης ή άλλων ΜΣΑΦ – ρινικοί πολύποδες
• Βαριά ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια
• Καρδιακή ανεπάρκεια
• Υπέρταση
• Αιματολογικές διαταραχές
• Κύηση
• Γαλουχία
• Παιδιά ηλικίας <14 ετών (εκτός από κορίτσια ηλικίας >12 ετών με δυσμηνόρροια)
• Φαινυλοκετονουρία (λόγω της περιεχόμενης στα αναβράζοντα δισκία και φακελλίδια ασπαρτάμης).

16.5.6.9   ΚΛΙΝΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

16.5.6.9.1   ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ - ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Σε ασθενείς με ΟΑ ή ΡΑ, η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη και η απλή πιροξικάμη ανακουφίζουν από τον πόνο, ελαττώνουν την βαρύτητα της φλεγμονής και βελτιώνουν την λειτουργική ικανότητα, αν και η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη είναι περισσότερο αποτελεσματική στη ΡΑ.

Φάρμακα λιγότερο αποτελεσματικά από την πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη

• Τενοξικάμη : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη ανακουφίζει από τον αυτόματο και τον νυχτερινό πόνο και τον πόνο στις παθητικές κινήσεις και βελτιώνει την λειτουργική ικανότητα περισσότερο από την τενοξικάμη
• Δικλοφενάκη : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη έχει ταχεία αναλγητική δράση και είναι περισσότερο αποτελεσματική από την δικλοφενάκη
• Ναβουμετόνη : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη ανακουφίζει από τον πόνο και τα συμπτώματα της φλεγμονής και έχει σημαντικά ταχύτερη αναλγητική δράση από την ναβουμετόνη (La Montagna G et al, 1990).
• Διπυρόνη : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη έχει ταχύτερη, ισχυρότερη και μεγαλύτερης διάρκειας αναλγητική δράση από την διπυρόνη (500 mg 3 φορές ημερησίως) (Reginster JY and Franchimont P, 1993)

Φάρμακα εξίσου αποτελεσματικά με την πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη

• Πιροξικάμη : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη ανακουφίζει από τον πόνο και βελτιώνει τα συμπτώματα της φλεγμονής και την λειτουργική ικανότητα εξίσου με την πιροξικάμη. Πάντως, έχει ταχύτερη έναρξη δράσης (Reginster JY and Franchimont P, 1993), μειώνει σημαντικά τον πόνο στις ενεργητικές κινήσεις και είναι λιγότερο τοξική από την πιροξικάμη.

16.5.6.9.2   ΑΛΛΑ ΡΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

Σε ασθενείς με ΑΣ, ΣΕΛ και συστηματική σκληροδερμία, η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη ανακουφίζει από τον πόνο και βελτιώνει την λειτουργική ικανότητα.

16.5.6.9.3   ΟΔΟΝΤΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ

Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη και η παρακεταμόλη ανακουφίζουν από τον πόνο που ακολουθεί την εξαγωγή ενσφηνωμένου 3^ου γομφίου ταχύτερα από την πιροξικάμη (Dolci G et al, 1994). Συγκριτικά με την μεκλοφεναμάτη, είναι λιγότερο αποτελεσματική στον πόνο της οξείας περιοδοντίτιδας (Marcucci M et al, 1991).

16.5.6.9.4   ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ

Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη είναι περισσότερο αποτελεσματική από 550 mg ναπροξένης ημερησίως.

16.5.6.9.5   ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑ

Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη έχει ταχύτερη και μεγαλύτερη αναλγητική δράση από 250 mg ναπροξένης και μειώνει την συχνότητα των υποτροπιαζουσών προσβολών της κεφαλαλγίας στο 90% των ασθενών.

16.5.6.9.6   ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ

Σε ασθενείς με χρόνια παροξυσμική ή επιμένουσα ημικρανία, η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη είναι λιγότερο αποτελεσματική από την ινδομεθακίνη (Sjaastad O and Antonaci F, 1995). Πάντως, ένας ασθενής με επιμένουσα ημικρανία είχε πλήρη ανακούφιση με την πιροξικάμη–β- κυκλοδεξτρίνη, παρόμοια με την ινδομεθακίνη (Trucco M et al, 1992).

16.5.6.9.7   ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΔΥΣΜΗΝΟΡΡΟΙΑ

Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη ελαττώνει την ένταση της δυσμηνόρροιας και την βαρύτητα του εμμηνορρυσιακού πόνου και των άλλων συμπτωμάτων πολύ περισσότερο από placebo.

16.5.6.9.8   ΠΟΝΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη έχει παρόμοια αποτελεσματικότητα με την πιροξικάμη και ισοδύναμη, αλλά μεγαλύτερης διάρκειας, αναλγητική δράση με την τενοξικάμη.

16.5.6.9.9   ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ

Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη ανακουφίζει σημαντικά από τον πόνο μέσα σε 30΄, ταχύτερα και ισχυρότερα από την ετοδολάκη (Reginster JY and Franchimont P, 1993).

16.5.6.9.10   ΟΞΥΣ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ

Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη έχει αναλγητική δράση παρόμοια με την κετοπροφαίνη, αλλά μεγαλύτερη από την δικλοφενάκη (Reginster JY and Franchimont P, 1993).

16.5.6.10   ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Όπως με άλλα ΜΣΑΦ, οι περισσότερες επιπλοκές της πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης προέρχονται από το γαστρεντερικό (κυρίως επιγαστρικός πόνος, οπισθοστερνικός καύσος, ναυτία).

16.5.6.10.1   ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

• Ναυτία
• Γαστρεντερικές διαταραχές
• Δυσκοιλιότητα
• Διάρροια
• Εμετοι
• Μετεωρισμός
• Επιγαστρικό άλγος
• Ανορεξία
• Έλκος με/ή χωρίς αιμορραγία και διάτρηση
• Στοματίτιδα
• Αιματέμεση
• Μέλαινα
• Γαστρεντερική αιμορραγία
• Ξηροστομία
• Παγκρεατίτιδα

16.5.6.10.2   ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ - ΒΛΕΝΝΟΓΟΝΟΥΣ

• Δερματικά εξανθήματα
• Σύνδρομο Stevens-Johnson
• Σύνδρομο Lyell
• Πολύμορφο ερύθημα
• Εκχυμώσεις
• Απολέπιση
• Αλωπεκία
• Ονυχόλυση
• Φυσαλιδώδεις βλάβες

16.5.6.10.3   ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΟ

• Πτώση Hb και Ht
• Θρομβοπενία
• Ηωσινοφιλία
• Απλαστική αναιμία
• Αιμολυτική αναιμία
• Ακοκκιοκυτταραιμία
• Μη θρομβοπενική πορφύρα τύπου Henoch-Schonlein

16.5.6.10.4   ΑΠΟ ΤΟ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

• Αιματουρία
• Δυσουρία
• Οξεία νεφρική ανεπάρκεια
• Αύξηση ουρίας αίματος

16.5.6.10.5   ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

• Κεφαλαλγία
• Υπνηλία
• Ίλιγγος
• Εμβοές ώτων
• Αϋπνία
• Κατάθλιψη

16.5.6.10.6   ΑΠΟ ΤΟ ΗΠΑΡ

• Τρανσαμινασαιμία

16.5.6.10.7   ΑΠΟ ΤΑ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑ ΟΡΓΑΝΑ

• Κώφωση
• Διαταραχές όρασης

16.5.6.10.8   ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

• Καταπληξία
• Οξεία καρδιακή ανεπάρκεια
• Οίδημα κάτω άκρων (λόγω κατακράτησης ύδατος)
• Υπέρταση
• Καρδιακή ανεπάρκεια

16.5.6.10.9   ΑΛΛΕΣ

• Γενική αδιαθεσία
• Εξασθένηση
• Αλλεργικό οίδημα προσώπου και άκρων
• Φωτοαλλεργικές αντιδράσεις
• Επίσταξη
• Εφιδρώσεις
• Υπογλυκαιμία
• Υπεργλυκαιμία
• Μεταβολές σωματικού βάρους

16.5.6.11   ΥΠΕΡΔΟΣΟΛΟΓΙΑ

Δεν υπάρχει ειδικό αντίδοτο σε περιπτώσεις υπερδοσολογίας. Σε περίπτωση λήψης υπερβολικής δόσης πιροξικάμης ενδείκνυται υποστηρικτική και συμπτωματική θεραπεία. Ο ενεργός άνθρακας μπορεί να μειώσει την απορρόφηση και επαναρρόφηση της πιροξικάμης και να μειώσει έτσι την ολική ποσότητα του δραστικού φαρμάκου στον οργανισμό.                      

16.5.6.12   ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

Δεν έχει αναφερθεί.

16.5.6.13   ΚΥΗΣΗ

Στα ζώα : Όπως άλλα φάρμακα που αναστέλλουν την σύνθεση και απελευθέρωση των προσταγλανδινών, η πιροξικάμη, χορηγούμενη στα όψιμα στάδια της κύησης, αυξάνει την συχνότητα της δυστοκίας και καθυστερεί τον τοκετό. Η γαστρεντερική τοξικότητα αυξάνεται στο τελευταίο, συγκριτικά με το πρώτο, 3μηνο της κύησης και με μη έγκυα ζώα.

Στον άνθρωπο : Η πιροξικάμη δεν συνιστάται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, λόγω των ευρημάτων στα ζώα και έλλειψης πληροφοριών για την ασφάλειά της στη διάρκεια της κύησης.

16.5.6.14   ΓΑΛΟΥΧΙΑ

Η πιροξικάμη ανιχνεύεται στο γάλα των μαστών σε ελάχιστες ποσότητες (περίπου 1-3% των επιπέδων του πλάσματος της μητέρας), γι΄αυτό και, μολονότι έχει μακρό t(1/2), δεν φαίνεται να είναι επικίνδυνη για το βρέφος.

16.5.6.15   ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ - ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ

Νεογνά : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη αντενδείκνυται στα νεογνά.

Παιδιά : Δεν υπάρχει αρκετή εμπειρία με την χρήση της πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης στην παιδική ηλικία, εκτός από κορίτσια ηλικίας άνω των 12 ετών με πρωτοπαθή δυσμηνόρροια.

Ηλικιωμένοι : Στα ηλικιωμένα άτομα μπορεί να χρειασθεί μείωση της δόσης και της διάρκειας της αγωγής με πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη.

Κύηση : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη αντενδείκνυται στη διάρκεια της κύησης.

Γαλουχία : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη αντενδείκνυται στη διάρκεια της γαλουχίας.

Άσθμα : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη, λόγω της δράσης της στο μεταβολισμό του αραχιδονικού οξέος, μπορεί να προκαλέσει κρίση βρογχόσπασμου, ενδεχομένως καταπληξία ή άλλες αλλεργικές αντιδράσεις σε ασθενείς με άσθμα ή υπερευαισθησία.

Νεφροτοξικότητα : Σε καταστάσεις που οδηγούν σε ελάττωση της νεφρικής αιματικής ροής ή του όγκου του αίματος, όπου οι νεφρικές προσταγλανδίνες παίζουν υποστηρικτικό ρόλο στη διατήρηση της νεφρικής διάχυσης, τα ΜΣΑΦ μπορεί να προκαλέσουν δοσοεξαρτώμενη ελάττωση της σύνθεσης των προσταγλανδινών και της νεφρικής αιματικής ροής, η οποία μπορεί να προδιαθέσει σε νεφρική ανεπάρκεια.

Επιρρεπείς στην επιπλοκή αυτή είναι οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς που έχουν νεφρική, καρδιακή ή ηπατική ανεπάρκεια, σακχαρώδη διαβήτη, εξωκυττάρια υπο-ογκαιμία οποιασδήποτε αιτιολογίας (π.χ. λόγω ταυτόχρονης θεραπείας με διουρητικά), σηψαιμία, πυελονεφρίτιδα και αυξημένα επίπεδα αγγειοτενσίνης ΙΙ ή κατεχολαμινών ή θεραπεύονται με νεφροτοξικά φάρμακα. Γι΄αυτό και η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη πρέπει να χορηγείται με προσοχή και κάτω από στενή παρακολούθηση της νεφρικής λειτουργίας σε ασθενείς με μειωμένες νεφρικές εφεδρείες. Μετά την διακοπή της, η νεφρική λειτουργία συνήθως αποκαθίσταται στα προθεραπευτικά επίπεδα. 

Γαστροτοξικότητα : Τα περισσότερα ΜΣΑΦ, σε μακροχρόνια χορήγηση, μπορεί να προκαλέσουν πεπτικό έλκος, γαστρεντερική αιμορραγία και διάτρηση, με θανατηφόρα, σπάνια, κατάληξη. Οι περισσότεροι ασθενείς εμφανίζουν ήπια συμπτώματα από το ανώτερο γαστρεντερικό, όπως π.χ. δυσπεψία, συνήθως πρώιμα στη διάρκεια της θεραπείας, αν και μπορεί να εμφανίσουν πεπτικό έλκος και διάτρηση χωρίς προειδοποιητικά γαστρεντερικά ενοχλήματα.

Σε ασθενείς θεραπευόμενους με ΜΣΑΦ επί 3-6 ή 12 μήνες, η συχνότητα των συμπτωματικών ελκών του ανώτερου γαστρεντερικού, της γαστρεντερικής αιμορραγίας και της διάτρησης ανέρχεται περίπου σε 1% και 2-4%, αντίστοιχα.

Ο κίνδυνος ανάπτυξης πεπτικού έλκους και γαστρεντερικής αιμορραγίας από τα ΜΣΑΦ, εκτός από το ιστορικό σοβαρών γαστρεντερικών νοσημάτων, αλκοολισμού, καπνίσματος, κ.ά., δεν φαίνεται να συνδέεται με άλλους παράγοντες κινδύνου (π.χ. ηλικία, φύλο). Πάντως, οι ηλικιωμένοι ή εξασθενημένοι ασθενείς φαίνεται ότι ανέχονται το έλκος ή την αιμορραγία λιγότερο από άλλους. Η γαστρεντερική αιμορραγία συνοδεύεται από μεγαλύτερη νοσηρότητα και θνητότητα σε οξέως πάσχοντες από άλλες καταστάσεις, στους ηλικιωμένους και σε ασθενείς με αιμορραγικά νοσήματα.

Οι ασθενείς που θεωρούνται ότι έχουν αυξημένο κίνδυνο δυνητικά σοβαρών γαστρεντερικών επιπλοκών, όπως οι ηλικιωμένοι και αυτοί που παίρνουν μεγάλες δόσεις ΜΣΑΦ ή ταυτόχρονα αντιπηκτικά ή κορτικοειδή ή έχουν ιστορικό πεπτικής ελκωτικής νόσου, πρέπει να παρακολουθούνται με προσοχή για σημεία και συμπτώματα διάτρησης του έλκους ή γαστρεντερικής αιμορραγίας.

Ηπατοτοξικότητα : Όπως άλλα ΜΣΑΦ, η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη μπορεί να προκαλέσει οριακή αύξηση μιάς ή περισσότερων λειτουργικών ηπατικών δοκιμασιών έως το 15% των ασθενών. Οι ανωμαλίες αυτές μπορεί να επιδεινωθούν, να παραμείνουν ουσιαστικά αμετάβλητες ή να επιστρέψουν σε φυσιολογικά όρια παρά την συνέχιση του φαρμάκου. Σε <1% των ασθενών, η αύξηση της SGOT και της SGPT προσεγγίζει το τριπλάσιο των ανώτερων φυσιολογικών ορίων.

Συμπτώματα ή/και σημεία ηπατικής δυσλειτουργίας ή διαταραχές των ηπατικών δοκιμασιών στη διάρκεια της θεραπείας με πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη μπορεί να υποκρύπτουν βαρύτερες ηπατικές αντιδράσεις (ίκτερος, θανατηφόρα ηπατική ανεπάρκεια). Αν και οι αντιδράσεις αυτές είναι σπάνιες, εάν οι διαταραχές των ηπατικών δοκιμασιών επιμένουν ή επιδεινώνονται ή εμφανισθούν κλινικά σημεία και συμπτώματα ηπατικής νόσου ή συστηματικές εκδηλώσεις (π.χ. ηωσινοφιλία, εξάνθημα, κ.ά.), η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη πρέπει να διακόπτεται.

Υπερευαισθησία : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη αντενδείκνυται σε ασθενείς με γνωστή υπερευαισθησία στο φάρμακο και με βρογχόσπασμο, αγγειοοίδημα ή ρινικούς πολύποδες από την ασπιρίνη ή άλλα ΜΣΑΦ. Τα ΜΣΑΦ γενικά αντενδείκνυνται σε ασθενείς με κνίδωση, αγγειοοίδημα, βρογχόσπασμο, σοβαρή ρινίτιδα ή καταπληξία από την ασπιρίνη ή άλλα ΜΣΑΦ, δεδομένου ότι μπορεί να προκαλέσουν αναφυλακτοειδείς αντιδράσεις, αν και έχουν περιστασιακά χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς ευαίσθητους στα ΜΣΑΦ οι οποίοι έχουν υποστεί απευαισθητοποίηση.

Θεραπεία με αντιπηκτικά : Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη, όπως άλλα ΜΣΑΦ, μπορεί να αναστείλει την συγκόλληση των αιμοπεταλίων, αλλά λιγότερο από την ασπιρίνη, και να παρατείνει τον χρόνο ροής σε φυσιολογικά άτομα, αλλά εντός των φυσιολογικών ορίων.

Επειδή η παράταση του χρόνου ροής μπορεί να επιδεινωθεί σε ασθενείς με υποκείμενες διαταραχές της αιμόστασης, η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε άτομα με ενδογενείς διαταραχές της πήξης ή θεραπευόμενα με per os αντιπηκτικά.

Κατακράτηση υγρών και περιφερικό οίδημα : Έχει αναφερθεί σε μερικούς ασθενείς θεραπευόμενους με πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη, γι΄ αυτό και η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη, όπως άλλα ΜΣΑΦ, πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, υπέρταση ή άλλες καταστάσεις που προδιαθέτουν σε κατακράτηση υγρών.

16.5.6.16   ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ

• Σε ορισμένα άτομα, η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα αντίδρασης σε εξωτερικά ερεθίσματα. Τα ΜΣΑΦ πρέπει γενικά να αποφεύγονται σε άτομα που πάσχουν από ίλιγγο, ζάλη ή άλλες διαταραχές του ΚΝΣ και οδηγούν ή χειρίζονται μηχανές
• Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με νοσήματα του ανώτερου γαστρεντερικού, κυκλοφορική ανεπάρκεια, υπέρταση, εξασθενημένη νεφρική ή ηπατική λειτουργία ή νεφρική ροή αίματος, αιματολογικές διαταραχές, θεραπευόμενους με διουρητικά ή μεγάλης ηλικίας. Στις περιπτώσεις αυτές οι ασθενείς, ιδιαίτερα σε μακροχρόνια θεραπεία, πρέπει να παρακολουθούνται και να ελέγχονται περιοδικά (κάθε 2 - 3 μήνες) με βιοχημικές και εργαστηριακές εξετάσεις.
• Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη, όπως και άλλα ΜΣΑΦ, μπορεί να προκαλέσει αύξηση της ουρίας του αίματος. Μετά την διακοπή του φαρμάκου, τα επίπεδα της ουρίας επιστρέφουν κατά κανόνα στα προθεραπευτικά.
• Στη διάρκεια της θεραπείας με ΜΣΑΦ οι ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη πρέπει να κάνουν τακτικά έλεγχο του σακχάρου του αίματος και αυτοί που θεραπεύονται ταυτόχρονα με κουμαρινικά αντιπηκτικά, του χρόνου προθρομβίνης
• Όπως και άλλα ΜΣΑΦ, η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη δρα στη συγκόλληση των αιμοπεταλίων και παρατείνει τον χρόνο πήξης. Οι δράσεις αυτές πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στους αιματολογικούς ελέγχους και ιδιαίτερα σε ασθενείς που είναι σε αντιπηκτική αγωγή
• Λόγω του ότι τα ΜΣΑΦ μπορεί να προκαλέσουν οφθαλμικές επιπλοκές, οι ασθενείς που αναφέρουν οφθαλμικά ενοχλήματα στη διάρκεια της θεραπείας με πιροξικάμη πρέπει να υποβάλλονται σε οφθαλμολογικό έλεγχο

16.5.6.17   ΔΟΣΕΙΣ - ΔΟΣΟΛΟΓΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ

Η μέση δοσολογία της πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης είναι 1 δισκίο ή 1 αναβράζον δισκίο ή 1 φακελλίδιο (= 20 πιροξικάμης) εφάπαξ ημερησίως μετά την λήψη τροφής ή αντιόξινων που περιέχουν υδροξείδιο του μαγνησίου και αλουμινίου.

Στους περισσότερους ασθενείς, η δόση συντήρησης είναι 20 mg/24ωρο. Σε μερικούς, μπορεί να μειωθεί σε 10 mg/24ωρο ή να αυξηθεί σε 30 mg/24ωρο εφάπαξ ή σε διηρημένες δόσεις. Η μακροχρόνια χορήγηση δόσεων >30 mg ενέχει αυξημένο κίνδυνο γαστρεντερικών επιπλοκών.

Οξέα μυοσκελετικά νοσήματα : Η θεραπεία αρχίζει με 40 mg πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης ημερησίως εφάπαξ ή σε διηρημένες δόσεις, για τις 2 πρώτες ημέρες. Για την υπόλοιπη διάρκεια της θεραπείας, η ημερήσια δόση πρέπει να μειώνεται σε 20 mg/24ωρο.

Οξεία ουρική αρθρίτιδα : Η θεραπεία αρχίζει με 40 mg ημερησίως εφάπαξ και συνεχίζεται για τις υπόλοιπες 4-6 ημέρες σε ημερήσια δόση επίσης 40 mg εφάπαξ ή σε διηρημένες δόσεις. Η πιροξικάμη δεν ενδείκνυται για την μακροχρόνια θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας.

Δυσμηνόρροια : Η θεραπεία της πρωτοπαθούς δυσμηνόρροιας πρέπει να αρχίζει το συντομότερο δυνατόν μετά την έναρξη των συμπτωμάτων με αρχική δόση 40 mg εφάπαξ ημερησίως τις 2 πρώτες ημέρες. Η θεραπεία μπορεί να συνεχισθεί με 20 mg εφάπαξ ημερησίως για τις επόμενες 1-3 ημέρες, ανάλογα με τις ανάγκες της ασθενούς.

16.5.6.18   ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ

16.5.6.19   ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ

Δισκία : Κάθε δισκίο περιέχει 20 mg πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης και άλλα, ανενεργή, συστατικά (μονοϋδρική λακτόζη, κροσποβιδόνη, γλυκολικό άμυλο, κολλοειδές διοξείδιο σιλικόνης, προζελατινοποιημένο άμυλο αραβοσίτου, στεαρικό μαγνήσιο).

Αναβράζοντα δισκία : Κάθε δισκίο περιέχει 20 mg πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης και άλλα, ανενεργή, συστατικά (μονοϋδρική λακτόζη, ανθρακική γλυκίνη, φουμαρικό οξύ, πολυαιθυλενογλυκόλη, άρωμα λεμονιού).

Φακελλίδια : Κάθε φακελλίδιο περιέχει  20 mg πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης, σορβιτόλη, άρωμα κίτρου, ασπαρτάμη, κολλοειδές διοξείδιο σιλικόνης.

16.5.6.20   ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΩΝ

Τα σκευάσματα της πιροξικάμης-β-κυκλοδεξτρίνης πρέπει να φυλάσσονται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος (15-30^ο C), μακριά από φως και υγρασία.

ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΠΙΡΟΞΙΚΑΜΗΣ-Β-ΚΥΚΛΟΔΕΞΤΡΙΝΗΣ

Η πιροξικάμη-β-κυκλοδεξτρίνη είναι ένα αποτελεσματικό μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο με το πλεονέκτημα ότι μπορεί να χορηγηθεί, όπως και η απλή πιροξικάμη, σε μίαν εφάπαξ δόση. Συγκριτικά με την απλή πιροξικάμη, είναι λιγότερο γαστροτοξική και έχει ταχύτερη έναρξη δράσης. Αν και δεν έχει μελετηθεί σε μεγάλο αριθμό ασθενών, συγκριτικά με την απλή πιροξικάμη, μπορεί να χορηγηθεί σαν ΜΣΑΦ πρώτης εκλογής στη θέση της απλής πιροξικάμης, ιδιαίτερα σε ασθενείς με επιρρέπεια στις γαστροτοξικές δράσεις της απλής πιροξικάμης ή/και των άλλων ΜΣΑΦ.