Τα παράσιτα είναι σπάνια αίτια αγγειΐτιδας. Οι αγγειιτιδικές αλλοιώσεις εντοπίζονται στην περιοχή εισόδου του παρασίτου, αλλά ενίοτε και σε απομακρυσμένες περιοχές.

Toxocara canis. Συνδέεται με πορφύρα Henoch-Schonlein, με ολιγοαρθρίτιδα, οξύ κοιλιακό άλγος, μικροαιματουρία και δερματική αγγειΐτιδα (Hamidou MA et al, 1999; Magnaval JF and Moras sin B, 2000), εγκεφαλική αγγειΐτιδα (Suiter TM et al, 1993; Dousset V et al, 2003; Oujamaa L et al, 2003) και συστηματική αγγειΐτιδα με λεμφοκυτταρική κροταφική αρτηρίτιδα (Hamidou MA et al, 2002).

Κυστικέρκωση (Cysticercus).Η κυστικέρκωση οφείλεται στην Taenia solium και είναι η συχνότερη παρασιτική λοίμωξη του νευρικού συστήματος (White AC, 1997). Το παράσιτο σχηματίζει κύστεις στο ΚΝΣ, τους σκελετικούς μυς, τον υποδόριο ιστό και τους οφθαλμούς.

Η εγκεφαλοαγγειακή νόσος είναι αποτέλεσμα κυρίως σχηματισμού κύστεων στον υπαραχνοειδή χώρο και τα αιμοφόρα αγγεία (Del Brutto OH, 1993; Cantu C and Barinagarrementeria ND, 1996). Στον υπαραχνοειδή χώρο, οι κύστεις αναπτύσσονται στις βασικές δεξαμενές, προκαλώντας βασική αραχνοειδίτιδα.

Οι νέες γυναίκες με βασική αραχνοειδίτιδα μπορεί να αναπτύξουν αγγειΐτιδα των μικρών αγγείων με συνακόλουθο έμφρακτο. Οι ασθενείς με χρόνια μηνιγγίτιδα οφειλόμενη στην κυστικέρκωση έχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικών εμφράκτων συνοδευόμενων από διαταραχές της διανοητικής κατάστασης, ακόμα και θάνατο.

Οι κυστίκερκοι μπορεί ακόμα να προσβάλουν τα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία προκαλώντας εγκεφαλικά επεισόδια. Οι νευροαπεικονιστικές μελέτες αποκαλύπτουν κύστεις, τοιχωματικά οζίδια, μηνιγγίτιδα της βάσης του εγκεφάλου, υδροκέφαλο και αγγειακές αλλοιώσεις. Η θεραπεία της υπαραχνοειδούς κυστικέρκωσης με αντιπαρασιτικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλοαγγειακές επιπλοκές (White AC, 1997).

Angiostrongylus nematodes. Συνδέεται με πνευμονική αγγειΐτιδα παρόμοια με κοκκιωμάτωση Wegener (Pirisi M et al, 1995).

Loa loa. H λοίμωξη από νηματώδες παράσιτο Loa loa μπορεί να παρουσιασθεί με λευκοκυτταροκλαστική δερματική αγγειΐτιδα (Portilla Sogorb J et al, 1991; Rakita RM et al, 1993).

Toxoplasma Gondii. Η λοίμωξη από Toxoplasma Gondii χαρακτηρίζεται από νέκρωση, ιδιαίτερα στους πνεύμονες, αλλά και το ήπαρ, τον σπλήνα, τους μεσεντέριους λεμφαδένες και το πάγκρεας. Κοκκιωματώδης διόγκωση των μεσεντέριων λεμφαδένων και του λεπτού εντέρου, χολαγγειοηπατίτιδα με υπερπλασία των χοληφόρων πόρων και περιτονίτιδα έχουν επίσης παρατηρηθεί.

Οι αλλοιώσεις των νεύρων είναι συνήθως ήπιες και χαρακτηρίζονται από αγγειΐτιδα, γλοίωση και νέκρωση. Οι φλεγμονώδεις αλλοιώσεις συνίστανται συνήθως σε διηθήσεις από μακροφάγα και λεμφοκύτταρα.

Άλλες αγγειΐτιδες συνδεόμενες με τοξοπλάσμωση :

• Οξεία διάχυτη περιφλεβίτιδα του αμφιβληστροειδούς (Diaz-Valle D et al, 2003; Oh J et al, 2005)
• Εγκεφαλίτιδα (Nakamura M et al, 2005)
• Δακτυλικήαγγειΐτιδα (Ellis ME et al, 1984).