Η κοκκιδιομυκητίαση είναι το αίτιο του πυρετού της Κοιλάδας (Valley fever) (Einstein HE and Johnson RH, 1993). Στο 60% των περιπτώσεων η λοίμωξη διαδράμει ασυμπτωματικά. Οι συμπτωματικές λοιμώξεις είναι συνήθως πνευμονικές και μόνον 1% των ασθενών αναπτύσσει διάχυτη εξωπνευμονική λοίμωξη.

Η κοκκιδιομυκητίαση συνδέεται με βασική μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα, χωροκατακτητικές εξεργασίες και εγκεφαλική αγγειΐτιδα (de Carvalho CA et al, 1980; Williams PL et al, 1992; Mischel PS and Vinters HV, 1995). Κοκκιδιομυκητιασική μηνιγγίτιδα αναπτύσσει έως 33% των ασθενών με διάχυτη λοίμωξη.

Η εγκεφαλική αγγειΐτιδα παρουσιάζεται συνήθως με οξείες, υποξείες ή όψιμες νευρολογικές επιπλοκές, όπως διανοητικές διαταραχές ή εστιακές ανωμαλίες. Η αγγειΐτιδα αφορά μικρά και μέσου μεγέθους αγγεία και γειτονικούς περιαγγειακούς ιστούς. Κοκκιδιομυκητιασικά κοκκιώματα μπορεί να αναπτυχθούν στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, όπως και νέκρωση του παρεγχύματος λόγω αποφρακτικής ενδαρτηρίτιδας. Στην κοκκιδιομυκητιασική μηνιγγίτιδα οι νευροαπεικονιστικές και οι ιστολογικές μελέτες αποκαλύπτουν αλλοιώσεις συμβατές με αγγειΐτιδα έως το 40% και 52% των ασθενών, αντίστοιχα.

H κοκκιδιομυκητίαση μπορεί ακόμα να παρουσιασθεί ως ανοσοσυμπλεγματικά επαγόμενη νόσος, η οποία χαρακτηρίζεται από οζώδες ερύθημα, περιαρθρίτιδα κυρίως των ποδοκνημικών και αμφοτερόπλευρη πυλαία λεμφαδενοπάθεια (Whitaker DC and Lynch PJ, 1979; Body BA, 1996), και συγχέεται με το σύνδρομο Löfgren ή την σαρκοείδωση.