Η κε­το­προ­φαί­νη εί­ναι σχε­τι­κά α­σφα­λής και ε­ξί­σου σχε­δόν το­ξι­κή με τα άλ­λα ΜΣΑΦ. Σύμ­φω­να με α­νοι­χτή, μη ε­λεγ­χό­με­νη με­λέ­τη, βελ­τι­ώ­νει το 50% των α­σθε­νών με ΝΡΑ, αλ­λά προ­κα­λεί συ­χνά πτώ­ση της Hb και του H t(Brewer EJ et al, 1982b).

Στον πυ­ρε­τό, εί­ναι λί­γο πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πο­τε­λε­σμα­τι­κή α­πό την ιμ­που­προ­φαί­νη, την φαι­νο­προ­φαί­νη και την να­προ­ξέ­νη. Συγ­κρι­τι­κά με την ιν­δο­με­θα­κί­νη έ­χει α­πο­τε­λε­σμα­τι­κή α­ναλ­γη­τι­κή και αν­τι­φλεγ­μο­νώ­δη δρά­ση, αν και προ­τι­μά­ται λι­γό­τε­ρο α­π' αυ­τήν (Bhettay E and Thomson AJ, 1978).

ΔΟΣΗ: 2-4 mg/kg/24ωρο. Η δρα­στι­κή δό­ση εί­ναι 200 mg/m²/24ωρο, αλ­λά δεν πρέ­πει να υ­περ­βαί­νει τα 320 mg/24ωρο. Σε α­σθε­νείς με νε­φρι­κή α­νε­πάρ­κεια η δό­ση πρέ­πει να μει­ώ­νε­ται κα­τά 1/3-1/2.