Η πραγματική συχνότητα της αποφυσίτιδας στην περιοχή του ισχίου ή της λεκάνης δεν είναι γνωστή, δεδομένου ότι οι περισσότεροι παιδιατρικοί αθλητές δεν επισκέπτονται γιατρό, ενώ το 14-40% των παιδιών που ασχολούνται με έντονες αθλητικές δραστηριότητες παρουσιάζουν αποσπαστικά κατάγματα. Το 90% των περιπτώσεων αυτών παρατηρούνται σε αγόρια ηλικίας 14-17 ετών (Waters PM and Millis MB, 1988; Canale ST and Beaty JH, 1996; Beaty JH, 2000).

Τα αποσπαστικά κατάγματα/αποφυσίτιδα μπορεί να παρατηρηθούν σε οποιοδήποτε κέντρο οστεοποίησης της λεκάνης, αλλά συχνότερα παρατηρούνται στην έκφυση των οπίσθιων μηριαίων μυών στο ισχιακό κύρτωμα, του ορθού μηριαίου στην πρόσθια κάτω λαγόνια άκανθα, του ραπτικού μυός στην πρόσθια άνω λαγόνια άκανθα και των προσαγωγών, στην ηβική σύμφυση. Λιγότερο συχνά, δημιουργούνται στην κατάφυση του λαγονοψοΐτη στον ελάσσονα τροχαντήρα του μηριαίου, στην λαγόνια ακρολοφία στην πρόσφυση των κοιλιακών μυών και στην άνω ηβική σύμφυση στην πρόσφυση του ορθού κοιλιακού μυός.

Εκδηλώνονται γενικά με βύθιο πόνο στη γενικότερη περιοχή του ισχίου και της λεκάνης στη διάρκεια των δραστηριοτήτων, γι΄αυτό και μπορεί να αποδοθούν σε ενδαρθρικά νοσήματα του ισχίου. Η πρόκληση πόνου στις υπό αντίσταση συσπάσεις των προσβληθέντων μυών, στις οποίες η άρθρωση του ισχίου δεν επιτρέπεται να κινείται, δείχνει ότι ο πόνος δεν προέρχεται από ενδογενή νοσήματα του ισχίου.

Η αποφυσίτιδα της λαγόνιας ακρολοφίας είναι μία σχετικά καλοήθης αιτία πυελικού πόνου στους εφήβους. Εκδηλώνεται με αυτόματο πόνο στην οσφύ ή την πυελική στεφάνη, ο οποίος αναπαράγεται με άμεση ψηλάφηση της προσβληθείσας περιοχής της λαγόνιας ακρολοφίας (Taussig G et al, 1993). Η κατάσταση αυτή υποχωρεί αυτόματα μετά από μερικές εβδομάδες ανάπαυσης, όπως η νόσος Osgood -Schlatter. Μετά την υφεσή της, ο έφηβος μπορεί να επιστρέψει προοδευτικά σε έντονες δραστηριότητες.

ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ. Οι απλές ακτινογραφίες είναι συνήθως φυσιολογικές στην αποφυσίτιδα και δεν βοηθούν σημαντικά στην διάγνωση των αποφυσιακών αποσπαστικών καταγμάτων, ιδιαίτερα εάν το κάταγμα δεν έχει παρεκτοπισθεί και η απόφυση δεν έχει οστεοποιηθεί (Pisacano RM and Miller TT, 2003; Boutin RD and Newman JS, 2003).

ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ. Είναι ευαίσθητο και ειδικό στη διάγνωση της αποφυσίτιδας και των αποσπαστικών καταγμάτων (Lazovic D et al, 1996; Pisacano RM and Miller TT, 2003).

ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ. Οριστικοποιεί ή επιβεβαιώνει την διάγνωση (Bencardino JT et al, 2003).

ΘΕΡΑΠΕΙΑ. Ολες οι περιπτώσεις αποφυσίτιδας και τα περισσότερα αποσπαστικά κατάγματα θεραπεύονται χωρίς χειρουργικές επεμβάσεις.

Σε περιπτώσεις πλήρους απόσπασης/αποσπαστικών καταγμάτων, η θεραπεία συνίσταται σε κατάκλιση επί μερικές ημέρες με τα γόνατα και τα ισχία σε κάμψη (σε απόσπαση του ραπτικού, του ορθού και του λαγονοψοΐτη), περιορισμό των δραστηριοτήτων, βάδιση με βακτηρίες, πάγο και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Μετά την υποχώρηση του πόνου, αρχίζουν ήπιες ασκήσεις εύρους κίνησης, ακολουθούμενες από προοδευτική ενδυνάμωση των μυών. Όταν η μυϊκή ισχύς βελτιωθεί κατά 50%, ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στις δραστηριότητές του. Όταν η μυϊκή ισχύς αποκατασταθεί πλήρως, μπορεί να επιστρέψει πλήρως στις αθλητικές του δραστηριότητες. Με τις θεραπευτικές αυτές μεθόδους, η επάνοδος στις αθλητικές δραστηριότητες επιτυγχάνεται συνήθως μετά από 4-12 εβδομάδες (Scopp JM and Moorman CT 3rd, 2002).

Τα αποσπαστικά κατάγματα των οπίσθιων μηριαίων στο ισχιακό κύρτωμα θεραπεύονται χειρουργικά όταν το αποσπασθέν οστικό τεμάχιο έχει παρεκτοπισθεί >2 cm (Paletta GA Jr and Sndrish JT, 1995).