Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού και του ουροποιογεννητικού σωλήνα από Chlamydia pneumoniae και Chlamydia trachomatis, αντίστοιχα, συνδέονται με ReA (Hannu T et al, 1999). Οι ουροποιογεννητικές λοιμώξεις από Chlamydia trachomatis είναι συνήθως ασυμπτωματικές, αλλά μπορεί να προκαλέσουν δυσουρία, συχνουρία και ουρηθρικό ή κολπικό έκκριμα. Σε μία μελέτη 384 ασθενών με χλαμυδιακή ουρηθρίτιδα, οι 16 είχαν αρθρικές εκδηλώσεις και απ΄αυτούς, το 40% θετικό HLA-B27 αλλήλιο (Keat AC et al, 1978). Οι Inman και Chiu τοποθέτησαν υμενοκύτταρα μολυνθέντα με χλαμύδια στις αρθρώσεις αρουραίων, οι οποίοι ανέπτυξαν δείκτες φλεγμονής και αρθρίτιδα, χωρίς ενδείξεις ενεργού βακτηριδιακής λοίμωξης (Inman RD and Chiu B, 1998).

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ. Αρθρίτιδα έχει αναφερθεί σε μερικά παιδιά, κυρίως κορίτσια, ηλικίας <4 ετών με χλαμυδιακή λοίμωξη της ουρήθρας (Maximov AA et al, 1992). Οι περισσότεροι από τους γονείς των παιδιών αυτών είχαν επίσης ασυμπτωματική χλαμυδιακή λοίμωξη και μερικοί, μονοαρθρίτιδα. Η κλινική εικόνα είναι παρόμοια με του συνδρόμου Reiter, με την διαφορά ότι οι ασθενείς είναι πολύ νεότεροι και δεν έχουν oξύ πόνο και ενδείξεις ενθεσοπάθειας ή προηγηθείσας λοίμωξης (Maximov AA et al, 1992). Κλινικά, η αρθρίτιδα αφορά μερικές μόνον αρθρώσεις και συνοδεύεται από περιαρθρική αντίδραση (διόγκωση μαλακών μορίων, ερυθρότητα και ήπια κυάνωση του δέρματος). Μπορεί ακόμα να υπάρχει πρωινή δυσκαμψία, ασυμπτωματική ιριδοκυκλίτιδα, βλεφαρίτιδα και επιπεφυκίτιδα.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ:

• Μικρή αύξηση της ΤΚΕ και της CRP
• Θετικά ΑΝΑ (Maximov AA et al, 1992)
• Τυπικά σωματίδια στο αρθρικό υγρό (Maximov AA et al, 1992).