Ανεπιθύμητες ενέργειες ΜΣΑΦ στην παιδική ηλικία
Τα ΜΣΑΦ είναι γενικά καλά ανεκτά στα παιδιά. Το περίγραμμα των τοξικών τους εκδηλώσεων διαφέρει από των ενηλίκων, δεδομένου ότι περιλαμβάνει λιγότερες γαστρεντερικές και νεφρικές, αλλά και ορισμένες ιδιόρρυθμες, μερικές φορές σοβαρές, επιπλοκές.
ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ : Η πραγματική συχνότητα των επιπλοκών των μη σαλικυλικών ΜΣΑΦ στην παιδική ηλικία δεν είναι γνωστή. Οι πληροφορίες για την συγκριτική τοξικότητα των μη σαλικυλικών ΜΣΑΦ είναι περιορισμένες. Πάντως, στα παιδιά, τα μη σαλικυλικά ΜΣΑΦ φαίνεται ότι είναι καλύτερα ανεκτά και λιγότερο συχνά υπεύθυνα για διακοπή της θεραπείας από την ασπιρίνη.
ΤΥΠΟΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΜΣΑΦ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΡΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ
1. ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
- Κοιλιακός πόνος (συχνά διάχυτος)
- Δυσπεπτικές διαταραχές
- Ναυτία με/ή χωρίς εμέτους
- Διάρροια
- Δυσκοιλιότητα
- Μετεωρισμός
- Ανορεξία
- Γαστρίτιδα
- Γαστρεντερίτιδα
- Κοιλιακές κράμπες
- Έλκος στομάχου-δωδεκαδακτύλου
- Γαστρορραγία
- Διάτρηση
- Παγκρεατίτιδα
- Οισοφαγίτιδα (Mullberg AC et al, 1992)
- Δυσγευσία
- Στοματικά έλκη
- Αναιμία : Μπορεί να οφείλεται στην αθόρυβη απώλεια αίματος από τα κόπρανα, αλλά και σε αύξηση του όγκου του πλάσματος
- Πρωκτίτιδα (υπόθετα ινδομεθακίνης) (Levy N and Gaspar E, 1975)
- Αθόρυβη απώλεια αίματος από τα κόπρανα
2. ΑΠΟ ΤΟ ΗΠΑΡ
- Διαταραχές ηπατικών εξετάσεων
- Ίκτερος (μερικές φορές με πυρετό)
- Χολόσταση
- Ηπατίτιδα
3. ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ-ΒΛΕΝΝΟΓΟΝΟΥΣ
- Εξάνθημα
- Κνησμός
- Στοματίτιδα
- Ξηρότητα ή πόνος στους βλεννογόνους
- Πολύμορφο ερύθημα
- Τοξική επιδερμική νεκρόλυση
- Σύνδρομο Stevens-Johnson
4. ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
- Αιμορραγίες
- Πτώση του Ht (<10%)
- Θρομβοπενία
- Λευκοπενία
- Παράταση του χρόνου προθρομβίνης (σε ασθενείς που παίρνουν ταυτόχρονα αντιπηκτικά per os)
- Αιμολυτική αναιμία
5. ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
- Κεφαλαλγίες
- Ζάλη
- Ευερεθιστότητα
- Υπνηλία
- Ίλιγγος
- Διαταραχές προσωπικότητας
- Προβλήματα στη μάθηση
- Εγκεφαλοπάθεια
- Απώλεια του αισθήματος πραγματικότητας
- Ελάττωση προσοχής
- Κατάθλιψη ή ευφορία
- Θόλωση της όρασης
6. ΑΠΟ ΤΟ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
- Θηλοειδής νέκρωση
- Διάμεση νεφρίτιδα
- Οίδημα
- Πρωτεϊνουρία
- Αιματουρία
- Οξεία νεφρική ανεπάρκεια
7. ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
- Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια (σε ασθενείς με οριακή καρδιακή λειτουργία)
- Αρρυθμία
- Αίσθημα παλμών
8. ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ
- Αναφυλαξία
- Σύνδρομο υπερευαισθησίας (πυρετός, ρίγη, δερματικό εξάνθημα, διαταραχές ηπατικής λειτουργίας, ίκτερος, λευκοπενία, ηωσινοφιλία, σπάνια θάνατος).
9. ΑΛΛΕΣ
- Οίδημα
- Μεταβολική οξέωση
- Διαταραχές έμμηνης ρύσης
12.5.1 ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Η πραγματική συχνότητα και ο κίνδυνος γαστροδωδεκαδακτυλικής βλάβης από τα ΜΣΑΦ στα παιδιά δεν έχουν προσδιορισθεί. Σύμφωνα με γαστροσκοπικές μελέτες, η συχνότητα του γαστρικού ή δωδεκαδακτυλικού έλκους από ΜΣΑΦ σε παιδιά με ΝΡΑ ανέρχεται σε 0% (Hermaszewski R et al, 1993) έως 23%, και της γαστρίτιδας ή δωδεκαδακτυλίτιδας, σε 47% (Mulberg AE et al, 1993).
Κατ' άλλους, τα ΜΣΑΦ προκαλούν γαστροδωδεκαδακτυλική βλάβη στα παιδιά σε συχνότητα παρόμοια με τους ενήλικες, οδηγούν όμως λιγότερο συχνά σε νοσοκομειακή νοσηλεία ή θάνατο (Dowd JE et al, 1995; Lesko SM and Mitchell AA, 1995).
Τα σαλικυλικά είναι συχνότερα υπεύθυνα για τις γαστρεντερικές επιπλοκές των ΜΣΑΦ στα παιδιά. Η ιμπουπροφαίνη, σε αντιπυρετικές δόσεις (5-10 mg/kg/24ωρο), μπορεί να προκαλέσει οξεία γαστρεντερική αιμορραγία (Lesko SM and Mitchell AA, 1995).
12.5.2 ΑΠΟ ΤΟ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Είναι σπάνιες στα παιδιά.
- Πρωτεϊνουρία-αιματουρία : Επίμονη πρωτεϊνουρία από ΜΣΑΦ είναι πολύ σπάνια. Παροδική αιματουρία ή πρωτεϊνουρία εμφανίζει το 10% των παιδιών που παίρνει ΜΣΑΦ (Szer IS et al, 1991). Η τολμετίνη μπορεί να προκαλέσει ψευδοπρωτεϊνουρία, η οποία δίνει ψευδώς θετική αντίδραση στο 3% των εξετάσεων με ακετυλο-σουλφοσαλικυλικό οξύ, αλλά αρνητική με dipstix (Wellborne FR et al, 1983).
- Νεφρωσικό σύνδρομο (σπάνια) (Robinson J et al, 1990).
- Αναστρέψιμη νεφρική ανεπάρκεια (ναπροξένη, ιμπουπροφαίνη) (Laxer RM et al, 1987; van Biljon G, 1989).
- Διάμεση νεφρίτιδα και θηλοειδής νέκρωση (συνήθως φαινοπροφαίνη, ασπιρίνη) (Wortmann DW et al, 1980).
- Οξεία νεφρική ανεπάρκεια και διάμεση νεφρίτιδα (ναπροξένη) (Ray PE et al, 1988).
12.5.3 ΑΠΟ ΤΟ ΗΠΑΡ
Αύξηση ηπατικών ενζύμων (SGOT, SGPT) : Είναι συχνή επιπλοκή των ΜΣΑΦ, ιδιαίτερα των σαλικυλικών, αν και δεν είναι ασυνήθιστη σε παιδιά με ΝΡΑ που δεν παίρνουν φάρμακα. Τα μη σαλικυλικά ΜΣΑΦ είναι πολύ λιγότερο ηπατοτοξικά. Τρανσαμινασαιμία εμφανίζει >50% των παιδιών με ρευματικά νοσήματα που παίρνει ασπιρίνη και είναι συχνός λόγος διακοπής του φαρμάκου (Miller JJ and Weissman DB, 1976; Bernstein BΗ et al, 1977).
Η αύξηση των τρανσαμινασών είναι συχνότερη σε παιδιά μικρότερης ηλικίας ή με συστη-ματική ΝΡΑ (Bernstein BH et al, 1977). Η SGOT μπορεί να αυξηθεί ακόμα και σε παιδιά θεραπευόμενα με μικρές δόσεις ασπιρίνης, ακόμα και όταν τα επίπεδα των σαλικυλικών στο πλάσμα κυμαίνονται σε ασφαλή όρια (Bernstein BH et al, 1977). Το ήπαρ των παιδιών με συστηματική ΝΡΑ φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στην τοξική δράση πολλών ΜΣΑΦ.
Η αύξηση των τρανσαμινασών μπορεί να είναι ασυμπτωματική και να υποχωρήσει αυτόματα και παρά την συνέχιση της θεραπείας (Miller JJ and Weissman DB, 1976). Πάντως, πολλά παιδιά μπορεί να εμφανίσουν ναυτία, εμέτους, κακουχία και πόνο στο ανώτερο δεξιό τμήμα της κοιλιάς και ευαισθησία και χρειάζονται νοσοκομειακή νοσηλεία. Η ηπατοπάθεια από την ασπιρίνη μπορεί να είναι ιστολογικά και κλινικά αδύνατο να διακριθεί από το σύνδρομο Reye (Rennebohm RM et al, 1985).
Ηπατική νόσος (ινδομεθακίνη)
Ηπατοσπληνομεγαλία σε συνδυασμό με αύξηση των ηπατικών ενζύμων, υψηλό πυρετό, εμέτους, καρηβαρία, αιμορραγία και κώμα, σε παιδιά με συστηματική ΝΡΑ (σαλικυλικά, ινδομεθακίνη) (Hadchouel M et al, 1985). Δύο παιδιά που κατέληξαν κακώς, νεκροψιακά είχαν ενδοκρανιακή αιμορραγία.
Ηπατική ανεπάρκεια σε συνδυασμό με διάχυτη ενδαγγειακή πήξη, σε παιδιά με συστηματική ΝΡΑ που θεραπεύονταν με σαλικυλικά, ινδομεθακίνη και ενέσιμο χρυσό (De Vere Tyndall A et al, 1983). Ένα από τα παιδιά αυτά πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία.
Θανατηφόρα ηπατίτιδα : Έχει αναφερθεί με την ινδομεθακίνη και την τολμετίνη (Shaw GR and Anderson WR, 1991).
ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ : Λόγω της βαρύτητας των ηπατικών επιπλοκών, στα παιδιά με ΝΡΑ, ιδιαίτερα με συστηματική νόσο, που θεραπεύονται με ΜΣΑΦ η ηπατική λειτουργία πρέπει να παρακολουθείται τακτικά.
12.5.4 ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ - ΒΛΕΝΝΟΓΟΝΟΥΣ
Η συχνότητα και οι τύποι των δερματικών αντιδράσεων ποικίλλουν στα διάφορα ΜΣΑΦ (Bigby M and Stern R, 1985). Συχνότερες είναι οι αλλεργικές αντιδράσεις.
- Κνησμός (τολμετίνη, ιμπουπροφαίνη, ναπροξένη) (Bigby M and Stern R, 1985)
- Σύνδρομο Stevens-Johnson (διφλουνιζάλη)
- Αντιδράσεις φωτοευαισθησίας : Είναι ασυνήθιστες με τα ΜΣΑΦ, εκτός από την πιροξικάμη (Serrano G et al, 1984)
- Πολύμορφο εξάνθημα : Μπορεί να παρατηρηθεί με όλα τα ΜΣΑΦ και συνήθως σχετίζεται με μεγάλες δόσεις.
- Ουλές του προσώπου, σε αυξημένη συχνότητα, ιδιαίτερα με την ναπροξένη και κυρίως σε παιδιά με ανοιχτόχρωμο δέρμα και γαλανά ή γκρίζα μάτια (Wallace C et al, 1994).
- Ψευδοπορφυρία (ναπροξένη).
12.5.5 ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ
Όλα τα ΜΣΑΦ μπορούν να προκαλέσουν οξύ άσθμα σε ασθματικούς ασθενείς ευαίσθητους στα σαλικυλικά. Η τολμετίνη, και περιστασιακά άλλα ΜΣΑΦ, μπορεί να προκαλέσει αναφυλαξία σε ασθματικούς. Ακοκκιοκυττάρωση και μυελική απλασία είναι σπάνια.
12.5.6 ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
- Μεταβολή της διάθεσης και έλλειψη προσοχής
- Διαταραχές προσωπικότητας (ευερεθιστότητα, υπερδραστηριότητα, νευρικότητα, καρηβαρία, κατάθλιψη)
- Ίλιγγος και βαρηκοΐα, ιδιαίτερα με τα σαλικυλικά, αλλά και με άλλα ΜΣΑΦ (Makela A, 1977)
- Θόλωση της όρασης
- Άσηπτη μηνιγγίτιδα (ιμπουπροφαίνη)
- Εγκεφαλοπάθεια με εγκεφαλικό οίδημα (στα πλαίσια του συνδρόμου Reye από τα σαλικυλικά)
- Κεφαλαλγίες (10%), με ή χωρίς ναυτία και εμέτους (3%) (ινδομεθακίνη και λιγότερο συχνά άλλα ΜΣΑΦ). Είναι η συχνότερη νευρολογική επιπλοκή των ΜΣΑΦ.
- Ζάλη (<1%) (ινδομεθακίνη). Η ινδομεθακίνη προκαλεί συχνότερα επιπλοκές από το ΚΝΣ, συνήθως κεφαλαλγία, ζάλη και σύγχυση και περιστασιακά ίλιγγο, υπνηλία και κατάθλιψη, που συχνά επιβάλλουν διακοπή του φαρμάκου.
- Σύνδρομο Reye (σαλικυλικά) : Είναι οξύ συστηματικό νόσημα χαρακτηριζόμενο από εγκεφαλοπάθεια με εγκεφαλικό οίδημα και άθροιση λίπους στο ήπαρ. Παρατηρείται τυπικά σε παιδιά ηλικίας 6 μηνών έως 15 ετών, συχνά στη φάση της ανάνηψης από ιογενή λοίμωξη. Εκδηλώνεται με έντονους εμέτους, που ακολουθούνται από διανοητικές διαταραχές εξελισσόμενες σε παραλήρημα, κώμα και σπασμούς. Βιοχημικά, αλλ' όχι κλινικά, υπάρχει ένδειξη ηπατικής διαταραχής. Το 23% των ασθενών καταλήγει κακώς, συνήθως σε διάστημα 3 ημερών. Το σύνδρομο Reye είναι η συχνότερη αιτία ηπατικής θνητότητας σε παιδιά στις ΗΠΑ. Το 50% περίπου των επιζώντων έχει επίμονα νευρολογικά υπολείμματα. Αν και η αιτιολογική συσχέτιση του συνδρόμου Reye με τα σαλικυλικά δεν έχει αποδειχθεί, τα σαλικυλικά πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή σε παιδιά με ιογενείς λοιμώξεις και να διακόπτονται με τις πρώτα ύποπτα συμπτώματα.
12.5.7 ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ
Έχουν αναφερθεί σε 15 παιδιά με την ινδομεθακίνη (Kelsey WM and Scharyj M, 1967). Δύο απ' αυτά απεβίωσαν εν μέσω σηψαιμίας, 3, από σοβαρή ηπατοτοξικότητα (συνδεόμενη με γαστρεντερική αιμορραγία σε 2 και νεφρική προσβολή, σε ένα) και ένα άλλο από διάτρηση δωδεκαδακτυλικού έλκους. Όλα τα παιδιά έπαιρναν ταυτόχρονα και άλλα φάρμακα, γι' αυτό και δεν είναι γνωστό κατά πόσον υπεύθυνη ήταν η ινδομεθακίνη. Πέντε άλλα παιδιά που πέθαναν είχαν περικαρδίτιδα ή μυοκαρδίτιδα, 3 είχαν ηπατίτιδα, ένα είχε ένα διατιτραίνον έλκος και χειρουργικές επιπλοκές, ένα, γαστρεντερική αιμορραγία με συνεπακόλουθη νεφρική ανεπάρκεια και ένα, σοβαρή λοίμωξη.