ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΑΡΘΡΙΤΙΔΩΝ

ΑΡΘΡΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα

Κορτικοειδή

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ : Σοβαρή, αναπηρική πολυαρθρίτιδα και πολυενθεσίτιδα.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΗΜΑ :

• Πρεδνιζόνη 10-20 mg/24ωρο per os ή Deflazacort 12-24 mg/24ωρο εφάπαξ κάθε πρωί. Η δοση μειώνεται μετά από 2-3 εβδομάδες.
• Ενδοφλέβιες ώσεις μεθυλπρεδνιζολόνης 15-30 mg/kg Χ 3 συνεχείς ημέρες (μέγιστη δόση 1 gr την 1η ημέρα), εναλλακτικά στα per os κορτικοειδή. Οι δόσεις την 2η και 3η ημέρα μειώνονται στο 75% και 50%, αντίστοιχα. Το δοσολογικό αυτό σχήμα μπορεί να επαναληφθεί κάθε 4 εβδομάδες.
• Ενδαρθρικές εγχύσεις κορτικοειδών
• Τοπικές διηθήσεις κορτικοειδών στις ενθέσεις, τενόντια έλυτρα, θυλάκους

Τα κορτικοειδή, χορηγούμενα per os ή ενδοφλεβίως, γενικά ελέγχουν την αρθρίτιδα. Αντίθετα, η ενθεσοπάθεια ανταποκρίνεται πτωχά στα κορτικοειδή και μπορεί να χρειασθεί μεγαλύτερες δόσεις και μεγαλύτερη διάρκεια θεραπείας. Οι συστηματικές εκδηλώσεις (πυρετός, κόπωση και αναιμία) και οι δείκτες οξείας φάσης βελτιώνονται μετά από μερικές εβδομάδες θεραπείας.

Σουλφασαλαζίνη

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ : Επίμονη αρθρίτιδα και ενθεσίτιδα.

Η σουλφασαλαζίνη μειώνει τον αριθμό των επώδυνων και διογκωμένων αρθρώσεων, την ένταση του πόνου και την ΤΚΕ (Joos R et al, 1991; Suschke HJ, 1992; Job-Deslandre C and Menkes CJ, 1993; Burgos-Vargas R et al, 2002). Μπορεί ακόμα να βελτιώσει την ιρίτιδα και τις δερματικές εκδηλώσεις, όπως π.χ. την βλεννορραγική κερατοδερμία.

ΔΟΣΕΙΣ : 30-50 mg/kg/24ωρο (μέγιστη δόση 1.5-2 gr/24ωρο σε εφήβους).

Οι περισσότεροι ασθενείς έχουν ύφεση μετά από 3-6 μήνες θεραπείας. Η θεραπεία συνιστάται να συνεχίζεται στην ίδια δόση (ή, ενίοτε, σε μικρότερη) επί 3-6 επιπλέον μήνες μετά την ύφεση της νόσου για να αποφευχθεί η έξαρσή της.

Μεθοτρεξάτη. Bελτιώνει την αρθρίτιδα (αν και όχι τόσο ικανοποιητικά, όσο στη ΝΙΑ), την ιρίτιδα και την βλεννορραγική κερατοδερμία. Η ιρίτιδα συνήθως ανταποκρίνεται στα τοπικά ή συστηματικά κορτικοειδή, εάν όμως είναι σοβαρή και επίμονη, μπορεί να χρειασθεί θεραπεία με άλλα ανοσοκατασταλτικά.

ΔΟΣΕΙΣ : 7.5-15 mg/εβδ.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ

Τα βακτηρίδια μπορεί να πυροδοτούν την εμφάνιση και πιθανώς τις υποτροπές των αντιδραστικών αρθριτίδων. Ακόμα, στις αντιδραστικές αρθρίτιδες, η βακτηριαιμία φαίνεται ότι επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για τους λόγους αυτούς, οι αντιδραστικές αρθρίτιδες συνιστάται να θεραπεύονται με αντιβιοτικά, ακόμα και εάν ο υπεύθυνος μικρο-οργανισμός δεν απομονώνεται με τις παρακλινικές εξετάσεις, αν και το κατάλληλο αντιβιοτικό και το θεραπευτικό σχήμα δεν έχουν προσδιορισθεί.

Η αμοξυκιλλίνη, με/ή χωρίς κλαβουλανικό οξύ, χορηγούμενη επί 10-14 ημέρες, είναι αποτελεσματική στα πρώιμα στάδια της ReA πριν από την πιστοποίηση του υπεύθυνου μικρο-οργανισμού (Astrauskiene D, 2003).

Τα παράγωγα των τετρακυκλινών (εκτός της λιμεκυκλίνης) και η σιπροφλοξασίνη δεν βελτιώνουν την διάρκεια ή την εξέλιξη της εντεροπαθητικής ReA (Sieper J et al, 1999). Η λιμεκυκλίνη είναι αποτελεσματική στην μεταστρεπτοκοκκική (Schaffer FM et al, 1994) και την μεταχλαμυδιακή (Lauhio A et al, 1991) ReA.

Η ερυθρομυκίνη και η τετρακυκλίνη περιορίζουν τις υποτροπές της μεταχλαμυδιακής ReA (Bardin T et al, 1992).

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΑΡΘΡΙΤΙΔΩΝ

Στα παιδιά, η διαδρομή της ReA ποικίλλει. Τα περισσότερα παιδιά έχουν ένα απλό επεισόδιο μονοαρθρίτιδας ή ολιγοαρθρίτιδας, ιδιαίτερα συνδεόμενης με λοίμωξη από υερσίνια (Rosenberg AM and Petty RE, 1979; Artamonov VA et al, 1991; Cuttica RJ et al, 1992; Denardo BA et al, 1994) ή καμπυλοβακτηρίδιο (Tuokko J et al, 1998a). Αλλα έχουν υποτροπιάζοντα επεισόδια ολιγοαρθρίτιδας και σε άλλα η νόσος επεκτείνεται σε πολλαπλές αρθρώσεις και ενθέσεις. Πάντως, μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες δραστηριότητας, η αρθρίτιδα συνήθως ηρεμεί και η νόσος μεταπίπτει σε ύφεση, μερικά όμως παιδιά αναπτύσσουν χρόνια σπονδυλαρθροπάθεια με ιερολαγονίτιδα.

Τα παιδιά με ReA και θετικό HLA-B27 έχουν συχνότερα εξω-αρθρικές εκδηλώσεις, όπως ιριδοκυκλίτιδα και σύνδρομο Reiter (Artamonov VA et al, 1991; Jezequel C et al, 1991; Cron RQ and Gordon PV, 1997). Σε μία αναφορά, 3/5 παιδιά με ReA συνδεόμενη με σαλμονέλλα και HLA-B27 παρουσίασαν ψωρίαση (Hannu T et al, 2004).

Η πρόγνωση της ReA της συνδεόμενης με χλαμύδια ή υερσίνια είναι λιγότερο σοβαρή από την συνδεόμενη με λοίμωξη από σιγκέλλα ή σαλμονέλλα.