2.2    Διουρητικά

Τα διουρητικά αναγράφονται αρκετά συχνά σε ασθενείς με CTS, με βάση την άποψη ότι η αύξηση των υγρών μέσα στον καρπιαίο σωλήνα οδηγεί σε αύξηση της ενδοκαναλικής πίεσης, προκαλώντας τις τυπικές εκδηλώσεις της νόσου (Pal P et al, 1988).

Σε μία διπλή – τυφλή, ελεγχόμενη μελέτη, 81 ασθενείς με CTS θεραπεύθηκαν με 5 mg μπεντροφλουαζίδης ημερησίως επί 4 εβδομάδες ή με placebo (Pal P et al, 1988). Μετά από 6 μήνες, οι ασθενείς που θεραπεύθηκαν με μπεντροφλουαζίδη είχαν βελτίωση τόσο του κινητικού, όσο και του αισθητικού τελικού λανθάνοντα χρόνου, ενώ οι ασθενείς που πήραν placebo, μόνο του κινητικού τελικού λανθάνοντα χρόνου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Τα διουρητικά έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του CTS, αλλά, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα μελέτες, έχουν μικρό ή κανένα αποτέλεσμα .