Η περιεπιγονατιδική τενοντίτιδα περιλαμβάνει διάφορες ανωμαλίες του επιγονατιδικού τένοντα και του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος, σαν αποτέλεσμα χρόνιου επαναλαμβανόμενου stress (Colosimo AJ and Bassett FH, 1990). Παρατηρείται συνήθως σε αθλητές ασχολούμενους ιδιαίτερα με άλματα ή αγώνες δρόμου. Οι επανειλημμένες επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις στη διάρκεια των αλμάτων οδηγούν σε καταπόνηση του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος και μικρορήξεις μέσα στη θεμέλια ουσία του τένοντα.

Οι ελκτικές δυνάμεις οι ασκούμενες στο κνημιαίο κύρτωμα και την άνω επίφυση της κνήμης, μπορεί να οδηγήσουν σε αθόρυβη οστεοχονδρίτιδα ή σε οξύ άσηπτο κάταγμα του κνημιαίου κυρτώματος.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ. Ο ασθενής μπορεί να έχει χρόνιο, καλά εντοπισμένο, πόνο στην περιοχή του τένοντα της επιγονατίδας ή του τετρακεφάλου πριν, στη διάρκεια ή μετά τις εκλυτικές δραστηριότητες. Συχνά έχει αίσθημα αδυναμίας ή αστάθειας, σπάνια όμως «κλείδωμα», αίσθημα «κλίκ» ή ύδραρθρο. Η όλη εικόνα μπορεί να υποδύεται χονδροπάθεια της επιγονατίδας ή σύνδρομο υμενικής πτυχής.

ΚΛΙΝΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ. Η σφραγίδα της περιεπιγονατιδικής θυλακίτιδας είναι η ανεύρεση ευαισθησίας πάνω από τον τένοντα του τετρακεφάλου στον άνω πόλο της επιγονατίδας ή στον επιγονατιδικό τένοντα στον κάτω πόλο ή στο κνημιαίο κύρτωμα.

ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ. Ακτινολογικές αλλοιώσεις σπάνια απεικονίζονται πριν περάσουν 6 μήνες από της έναρξης των συμπτωμάτων. Στο διάστημα αυτό μπορεί να παρατηρηθεί ακτινοδιαύγαση ή επιμήκυνση του προσβληθέντος πόλου.

ΣΠΙΝΘΗΡΟΓΡΑΦΗΜΑ. Μπορεί να δείξει αυξημένη κατακράτηση του ραδιοϊσοτόπου στην περιοχή της φλεγμονής.