Ουρική αρθρίτιδα
ΟΥΡΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ : ανθεί ως...φαιδρή πορτοκαλέα
Όταν βλέπω παχουλό, σχετικά κοιλαρά, μεσήλικα άντρα που έρχεται για εξέταση, το μάτι μου (το αριστερό) πέφτει κατ’ ευθείαν στα πόδια του, γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι έχει τώρα ή έχει περάσει κρίση ουρικής αρθρίτιδας, και σχεδόν πάντα πέφτω μέσα.
Η ουρική αρθρίτιδα είναι η νόσος των… βασιλιάδων και των πλουσίων. Ετσι τουλάχιστον πιστεύαμε την παλιά εποχή. Στη σύγχρονη όμως εποχή (τουλάχιστον στην Ελλάδα) ουρικό οξύ έχουν όλοι σχεδόν οι μεσήλικες καλοζωισμένοι υπέρβαροι άντρες και, λιγότερο συχνά, γυναίκες (έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια τόσες και τόσες ταβέρνες και ψησταριές τα τελευταία χρόνια), όλοι δηλ. σχεδόν οι Ελληνες που απολαμβάνουν τα πλούσια ελέη της καταναλωτικής κοινωνίας και της αφθονίας.
Κάποτε (μεταπολεμικά) τα ψυγεία μας ήταν σχεδόν άδεια. Τώρα, τα τελευταία χρόνια, έχουν γεμίσει τόσο, ώστε δύσκολα κλείνεις την πόρτα τους. Γι΄αυτό μην σας φαίνεται περίεργο ότι η ουρική αρθρίτιδα ευδοκιμεί στις μέρες μας ως …φαιδρή πορτοκαλέα.
Ευτυχώς, λόγω της οικονομικής κρίσης και της σχετικής πείνας που ταλανίζει τους δύστυχους συμπολίτες μας τον τελευταίο καιρό, το ουρικό οξύ, ενώ όλα αυξάνουν αλματωδώς (εδώ θα βάλουνε φόρο στα καυσόξυλα), μειώνεται επειδή οι περισσότεροι υπερουριχαιμικοί είναι (ή πρέπει τελείως θεωρητικά να είναι) σε υποχρεωτική δίαιτα.
Τώρα που το σκέφτομαι, ένας ωραίος και εύκολος τρόπος να καλύψει το κράτος ένα μεγάλο μέρος του χρέους είναι να... φορολογήσει τους υπερουριχαιμικούς, δηλ. αυτούς που έχουν ουρικό οξύ πάνω από 7 μιλιγκράμ στο αίμα τους.
Αυτοί οι άνθρωποι, για να έχουν τόσο ψηλό ουρικό οξύ, σημαίνει ότι διατρέφονται με εκλεκτά, και, κατά συνέπεια, ακριβά εδέσματα (π.χ. αστακό, χαβιάρι), αυτά δηλ. που ανεβάζουν το ουρικό στα ύψη (ωραία ιδέα, έ ;).
Αυτό μπορεί να γίνει υποβάλλοντας στην Εφορία, μαζί με την φορολογική τους δήλωση, τα επίπεδα του ουρικού οξέος της τελευταίας διετίας (αναδρομικά βέβαια, με υπεύθυνη δήλωση του Μικροβιολόγου). Οπερ, έδει, δείξε.
Επ΄ευκαιρία, ξέρετε ότι η πείνα...ομορφαίνει, αλλά παχαίνει ; αυτό ακούγεται οξύμωρο, αλλά θεωρητικά είναι δικαιολογημένο, γιατί οι άνθρωποι που πεινούν για να χορτάσουν γεμίζουν την κοιλιά τους με τροφές που είναι μεν φθηνές, αλλά παχαίνουν, π.χ. ρύζι, μακαρόνια, πατάτες, κλ.π.
Αντίθετα, οι πρωτεϊνικές τροφές (ψάρι, κοτόπουλο, κρέας, αστακός, χαβιάρι, κ.ά.) αδυνατίζουν, αλλά ποιός τις πλησιάζει πιά (ιδιαίτερα το τελευταίο).
Η ...πολιτιστική πορεία του ανθρώπου με το πέρασμα των αιώνων, από την καταγωγή του (πιθηκάνθρωπος) μέχρι σήμερα...(γουρούνι)
(Αναρωτιέμαι : ουρική αρθρίτιδα υπάρχει στην …Αλβανία, όπου όλοι σχεδόν οι άνθρωποι είναι πετσί και κόκκαλο και ακροβατούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας λόγω της πείνας ; Αυτό το ερώτημα με βασανίζει αρκετό καιρό. Πρέπει να ψάξω στη βιβλιογραφία. Θα πρέπει κάποτε να κάνουμε μια συγκριτική μελέτη με τους Αλβανούς συνανθρώπους μας)
Ετσι, όταν τέτοιοι συμπολίτες μου με επισκέπτονται στα Εξωτερικά Ιατρεία παραπονούμενοι για πόνο στα πόδια, μου γεννιέται αυθόρμητα η ερώτηση :
• ουρικό οξύ έχεις ;
και, ως εκ θαύματος, όλοι σχεδόν μου απαντούν εν χορώ :
• έχουμε, έχουμε…(δώσαμε, δώσαμε…)
Η ουρική αρθρίτιδα, όταν εντοπίζεται στα πόδια, είναι τόσο φανερή, όσο και η…οικονομική κρίση που μας μαστίζει τον τελευταίο καιρό : το πόδι του αρρώστου έχει ένα ζωηρό κόκκινο χρώμα (μπορεί να έχει και μια μωβ απόχρωση), φοβερό πόνο και εντονότατη ευαισθησία, ώστε ο άρρωστος τινάζεται επάνω σαν νεογέννητο κατσίκι που περιπλανιέται σε ανοιξιάτικους αγρούς (έχετε δει πως πηδανε τα άτιμα ;) όταν του πιέσεις το σημείο που φλεγμαίνει.
Ποιο είναι πιο ωραίο απ΄όλα : το ουρικό οξύ, για ανεξήγητο λόγο, χτυπάει κατευθείαν στην 1η μεταταρσιοφαλαγγική, δηλ. στη βάση, του μεγάλου δακτύλου του ποδιού (λές και ξέρετε ποια είναι η βάση του μεγάλου δακτύλου. Διαβάστε και κανένα ιατρικό βιβλίο ή κάντε μια βόλτα στο διαδίκτυο). Γιατί προτιμάει το σημείο αυτό, είναι άγνωστο.
Μπορεί όμως να χτυπήσει και άλλες περιοχές του ποδιού, όπως σε άλλα, εκτός από το μεγάλο, δάχτυλα, στην μέσα ή έξω πλευρά και την ράχη, του ποδιού, αλλά και το γόνατο, τα χέρια και τον αγκώνα, ακόμα και το ισχίο και τις ιερολαγόνιες (αυτό το τελευταίο δεν το ήξερα, ομολογώ).
Επειδή εμείς οι Ρευματολόγοι έχουμε την μανία να δίνουμε ονόματα στα διάφορα νοσήματα που συναντάμε στην καθημέρα πράξη, όταν το ουρικό οξύ χτυπήσει στο πόδι, το αποκαλούμε… χαϊδευτικά «ποδάγρα», στο γόνατο, «γονάγρα», στα χέρια «χειράγρα», στον αγκώνα, «αγκωνάγρα» (αυτό ξεχάστε το - είναι δικής μου έμπνευσης, μην το παρακάνουμε), κ.ο.κ.
Αναρωτιέμαι αν υπήρχε ουρική αρθρίτιδα στις τρίχες των μαλλιών, πως θα το λέγαμε; «μαλάγρα» ;
Το ουρικό οξύ, άμα χτυπήσει στον αγκώνα, μπορεί να δημιουργήσει ένα τεράστιο κατακόκκινο «μπαλόνι» γεμάτο κρυστάλλους ουρικού μονονατρίου (δηλ. ουρικού οξέος).
Το μπαλόνι, που λέγαμε
Όταν το ουρικό οξύ μείνει χωρίς θεραπεία για πολλά χρόνια, μπορεί να προκαλέσει μεγάλα «καρούμπαλα» με φοβερές διαβρωτικές αλλοιώσεις στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών και σοβαρή αναπηρία.
Εχουν οι γυναίκες ουρικό οξύ ;
Παρ΄όλο που οι γυναίκες έχουν τα πρωτεία στα ρευματικά νοσήματα, περιέργως παθαίνουν υπερουριχαιμία και ουρική αρθρίτιδα πολύ λιγότερο συχνά από τους άνδρες.
Ετσι, κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπος με γυναίκα που έχει στο ιστορικό της «ουρική αρθρίτιδα» την αντιμετωπίζω με αμφιβολία και προσπαθώ να ανακαλύψω το πραγματικό αίτιο της αρθρίτιδας, εάν έχει, και μερικές φορές, δικαιώνομαι, δηλ. η άρρωστη έχει κάτι άλλο και όχι ουρική αρθρίτιδα (π.χ. συνήθως ρευματοειδή αρθρίτιδα).
Γίνεται να πάθει ένας άνθρωπος οξεία ουρική αρθρίτιδα ενώ έχει χαμηλό (μέσα σε φυσιολογικά πλαίσια) ουρικό οξύ στο αίμα του ;
Βέβαια, ναι, γινεται και αυτό. Πως εξηγείται αυτό ; δεν ξέρω. Ρωτήστε κανένα Ρευματολόγο.
Μέσα στα κακά της, η ουρική αρθρίτιδα έχει και ένα καλό :
Διαρκεί περίπου 7-10 μέρες και μετά περνάει όπως ήρθε, χωρίς καμμιά θεραπεία, εκτός εάν ο άρρωστος με ποδάγρα πάει για κυνήγι ή παίξει ποδόσφαιρο, κ.ο. κ, εάν δηλ. δεν αναπαύσει το φλεγμαίνον ποδάρι του. Εάν λοιπόν, πάνω στην κρίση, δεν το ξεκουράσει, είναι σχεδόν βέβαιο μαθηματικά ότι θα κρατήσει πολύν καιρό, ακόμα και μήνες.
Ένα συνηθισμένο, εντυπωσιακό και σχεδόν …μοιραίο θεραπευτικό λάθος, το οποίο δικαιολογεί και καταξιώνει την ύπαρξη του Ρευματολόγου, είναι να δώσουμε στον άρρωστο ένα φάρμακο που κατεβάζει τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα και που λέγεται αλλοπουρινόλη (το γνωστό Zyloric ή Desuric, κ.ά.).
Αυτό το λάθος το κάνουνε περισσότερο οι Παθολόγοι και, …ευτυχώς, οι άσπονδοι … εχθροί μας, οι Ορθοπεδικοί, παρ΄όλο που το λέμε και το τονίζουμε σε κάθε ευκαιρία, μέσα από τις εκπαιδευτικές ημερίδες μας, τα συνέδρια κ.λ.π. (θα μου πείς μήπως έρχονται και ποτέ; τέλος πάντων).
Εάν λοιπόν, για να μην μακρυγορώ, ένας άρρωστος με οξεία ουρική αρθρίτιδα πάρει Zyloric πάνω στην κρίση, είναι σίγουρο ότι όχι μόνο δεν θα περάσει η κρίση, αλλά θα διαιωνισθεί στον αιώνα τον άπαντα.
Ετσι, λοιπόν τι πρέπει να κάνει ένας άρρωστος με οξεία ουρική αρθρίτιδα :
- Το πρώτο, και σοφότερο, να πάει επισκεφθεί έναν …Ρευματολόγο
- Να μην πάρει Zyloric
- Εάν παίρνει Zyloric, να μην το διακόψει (οποιοσδήποτε παράγοντας ρίξει τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα κινητοποιεί τους κρυστάλλους που υπάρχουνε φωλιασμένοι στον αρθρικό υμένα, οι οποίοι πέφτουν μέσα στην άρθρωση και προκαλούν ή επιδεινώνουν την κρίση)
- Να μην κάνει αυστηρή δίαιτα στη διάρκεια της κρίσης, γιατί τον ίδιο όπως παραπάνω λόγο. Αυτό μου το λένε, με κακεντρέχεια, οι γυναίκες των αρρώστων με ουρική αρθρίτιδα : «πές του γιατρέ του προκομένου να μην τρώει πολύ και να κάνει δίαιτα όταν έχει κρίση από το ουρικό του. Δεν ακούει κανένα» (και καλά κάνει).
Τι πρέπει να αποφεύγουν οι καταδικασμένοι σε αιώνια πείνα άρρωστοι με ουρική αρθρίτιδα :
- Ο,τι τελειώνει σε …άκι, π.χ. αρνάκι, κατσικάκι, γουρουνάκι, κοτοπουλάκι, κλπ. Προτιμήστε τα μεγάλα ζώα, π.χ. μοσχάρια ηλικιωμένα (όχι του γάλακτος), κατσίκια (όχι νεογέννητα) ή γίδες γερασμένες (στα πρόθυρα του φυσικού τους θανάτου), γέρικα γουρούνια (είπαμε όχι του γάλακτος, μην το ξαναλέμε), κ.ο.κ.
- Κοκορέτσι, γαρδούμπες, εξοχικό, μυαλά, εντόσθια, νεφρά, γλυκάδια και τα τοιαύτα (τα πιό γευστικά δηλ. μέρη των ζώων)
- Η μαρίδα ξέρετε ότι… κολυμπάει (ότι έχει δηλ. μεγάλη περιεκτικότητα) στο ουρικό οξύ ;
Είναι κι΄άλλες τροφές που απαγορεύονται (τρόπος του λέγειν) σε αρρώστους με ουρική αρθρίτιδα, αλλά δεν μπορώ να τις αναφέρω όλες (ρίξτε και μιά ματιά στο ιντερνετ, μην βαριόσαστε), γιατί θα καταντήσουν να ζούν με ψωμοτύρι, νερό κι΄ελιές (είναι τα μόνα που δεν ανεβάζουν το ουρικό οξύ).
Αλλά, προσοχή, δεν πρέπει να βάζουμε τον δυστυχή υπερουριχαιμικό άρρωστο σε φοβερή δίαιτα με σκοπό να ρίξουμε το ουρικό του οξύ σε φυσιολογικά επίπεδα. Μπορεί να έχει, όπως είπαμε, το αντίθετο αποτέλεσμα.
Κάπως έτσι είναι ο... δάσκαλος (κόψτε κάτι)
ΑΛΛΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
- Εάν έχετε αυξημένο ουρικό οξύ μπορείτε να πίνετε 1-2 (ή 3) ποτηράκια κρασί κάθε μέρα, σταθερά όμως. Εάν όμως πιείτε την μια μέρα μία κανάτα και την άλλη τίποτα, είναι σίγουρο πως θα το μετανοιώσετε
- Προτιμάτε ελαφριά οινοπνευματώδη ποτά (το κρασί όπως είπαμε είναι μια χαρά).
- Αποφύγετε σκληρά (με πολύ οινόπνευμα) ποτά, όπως τσίπουρο, ούζο (ανέρωτο), ουίσκυ, κονιάκ, κ.ά.
- Μην κάνετε αυστηρή δίαιτα για να ρίξετε το ουρικό οξύ (μην ακούτε τι σας λένε οι γιατροί – δεν ξέρουν). Οσο πιο αυστηρή δίαιτα κάνετε για να το ρίξετε, το πολύ – πολύ να το κατεβάσετε κατά ένα 1 mg, δηλ. εάν είναι 9 mg, να το ρίξετε στο 8 mg (κάτι τρέχει στα γύφτικα, δηλ.). Μην το βρείτε όμως αυτό σαν δικαιολογία και συνεχίσετε τις μάσες, απλώς περιορίστε τις ποσότητες των φαγητών – τροφίμων που αυξάνουν το ουρικό οξύ, π.χ. μην φάτε μια κατσαρόλα αρακά, απλώς μισό πιάτο. Μην φάτε μια σουβλα κοκορέτσι, μόνο ένα μικρό κομάτι (εμένα μου λες – δάσκαλε που δίδασκες) (Βλέπε φωτο- του δάσκαλου)
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ : Είμαι σίγουρος ότι, όποιος έχει ουρικό οξύ, αφού διαβάσει τα παραπάνω, θα τρέξει μετά πηλαλώντας σε καμμιά ψησταριά, για να με εκδικηθεί (και καλά θα κάνει). Θάρθω κι΄εγώ. Εχω κι΄εγώ ουρικό οξύ. Και η γυναίκα μου (και η Διαιτολόγος μου) με έχει λυσσάξει στη δίαιτα.