ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ (Επιδημιολογία)

ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ

Στο χρονικό διάστημα 1989-1990 στις ΗΠΑ η οσφυαλγία αποτελούσε περίπου το 2.5% των ιατρικών επισκέψεων (15.000.000 επισκέψεις στα ιατρεία) [Centers for Disease Control and Prevention]. Το ποσοστό των επισκέψεων στα ιατρεία λόγω οσφυαλγίας ήταν περίπου το ίδιο το 2002 [Deyo RA et al, 1992]. Ερευνες στις ΗΠΑ έχουν δείξει ότι το 14% των ατόμων που συμμετείχαν σε αυτές είχαν οσφυαλγία, και το 2% είχαν οσφυαλγία με ισχιαλγία διάρκειας τουλάχιστον 2 εβδομάδων [Deyo RA and Tsui-Wu YJ, 1987].

Το αίτιο των συμπτωμάτων της οσφυαλγίας δεν μπορεί να προσδιορισθεί με βεβαιότητα έως το 85% των ασθενών [Konstantinou K and Dunn KM, 2008].

Σύμφωνα με μία ανασκόπηση 23 μελετών, ο επιπολασμός της ισχιαλγίας στις ΗΠΑ μεταξύ των ετών 1980 και 2006 κυμαινόταν μεταξύ 1.2-43% [Deyo RA et al, 2006].

Σε μία μελέτη της NHIS (National Health Interview Survey), στην οποία συμμετείχαν πάνω από 30.000 άτομα, το 26.4% των ατόμων ανέφερε οσφυαλγία ή οποία διήρκεσε τουλάχιστον μίαν ολόκληρη ημέρα τους προηγούμενους 3 μήνες [Deyo RA et al, 1992].

Ερευνες που έγιναν στην Βόρεια Καρολίνα (ΗΠΑ) μεταξύ των ετών 1992-2006 έδειξαν ότι στο χρονικό αυτό διάστημα ο επιπολασμός της χρόνιας χαμηλής οσφυαλγίας υπερδιπλασιάσθηκε (από 4%, σε 10%) [Freburger JK et al, 2009].

Η οσφυαλγία έχει σημαντικές επιπτώσεις στον τρόπο και την ποιότητα της ζωής. Σε μία μελέτη στις ΗΠΑ, το 72% των ασθενών που ζητούσαν βοήθεια για οσφυαλγία εγκατέλειψαν τις ασκήσεις και τις αθλητικές δραστηριότητες. Το 60% των ασθενών αυτών αδυνατούσαν να κάνουν ορισμένες καθημερινές δραστηριότητες και το 46 % είχε εγκαταλείψει τις σεξουαλικές δραστηριότητες λόγω της οσφυαλγίας.

Σε μία μελέτη στο Saskatchewan (Καναδάς) το 50% των ασθενών είχε ήπια οσφυαλγία και το 11%, αναπηρική οσφυαλγία στο διάστημα των προηγουμένων 6 μηνών [Cassidy JD et al, 1998].

Μελέτες στον Καναδά και την Ευρώπη διεπίστωσαν ότι ο επιπολασμός της οσφυαλγίας ήταν 22-48% [Cassidy JD et al, 1998; Skovron ML et al, 1994].

Μία πληθυσμιακή έρευνα στην Αγγλία διεπίστωσε ότι ο επιπολασμός της οσφυαλγίας σε διάστημα ενός μηνός ήταν 35% [Papageorgiou AC et al, 1995].

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑΣ

κάπνισμα,
παχυσαρκία,
μεγάλη ηλικία ασθενούς,
θήλυ γένος,
έντονη φυσική εργασία,
καθιστική εργασία
ψυχολογικά επίπονη εργασία
χαμηλό μορφωτικό επίπεδο
ασφαλιστική αποζημίωση εργαζομένων
δυσαρέσκεια από την εργασία
ψυχολογικοί παράγοντες, όπως νοσήματα σωματοποίησης, άγχος και κατάθλιψη

Μία προοπτική πληθυσμιακή μελέτη στην Αγγλία βρήκε ότι οι φυσικές δραστηριότητες εκτός του χώρου εργασίας δεν συνδεόταν με οσφυαλγία, αλλά η κακή φυσική κατάσταση, τόσο στους άνδρες, όσο και τις γυναίκες, και το μεγαλύτερο σωματικό βάρος στις γυναίκες συνδεόντουσαν με αυξημένο κίνδυνο νέας οσφυαλγίας [Croft PR et al, 1999].

Η ίδια μελέτη διεπίστωσε ότι οι ασθενείς που σήκωναν, τραβούσαν ή έσπρωχναν αντικείμενα βάρους τουλάχιστον 25 pounds ή συμμετείχαν σε εργασίες που απαιτούσαν πολύωρη βάδιση ή ορθοστασία είχαν μεγαλύτερη συχνότητα χαμηλής οσφυαλγίας, ιδιαίτερα οι γυναίκες [MacFarlane GJ et al, 1997].

Οι μελέτες έχουν δείξει ότι οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις στις απεικονιστικές μεθόδους συνδέονται με γενετικούς παράγοντες [Battie MC amd Videman T, 2006].

Ακόμα, οι πολιτιστικές διαφορές μπορούν να επηρεάσουν την αντίληψη της χαμηλής οσφυαλγίας. Παραδείγματος χάριν, μία διασταυρούμενη μελέτη βρήκε ότι ο κίνδυνος οσφυαλγίας στην Δυτική Γερμανία ήταν 2.5-3.5 φορές μεγαλύτερος απ΄ό, τι στο Ενωμένο Βασίλειο [Raspe H et al, 2004].

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 30/1/2015